Miłość na walizkach

Przeczytałam, bo jest o ludziach w moim wieku i o podróżach. Ponieważ mam za sobą dwa pierwsze tomy, nie spodziewałam się fajerwerków. I nie zawiodłam się. Spokojna, pogodna,trochę nudna opowieść o sposobach na udaną starość. Można przeczytać, ale bez rewelacji.

"Przytulił mnie. To naprawdę działa.
Przytulenie jest lecznicze i potrzebne."

"Miłość na walizkach" zamyka trylogię autorstwa Małgorzaty Kalicińskiej. Dwa pierwsze tomy to "Lilka" i "Trzymaj się, Mańka!". To tam poznajemy i obserwujemy losy głównych bohaterów, dziennikarki Marianny Roszkowskiej i inżyniera Antoniego Bzowskiego. W tomie trzecim zakochana para jest już po pięćdziesiątce i ma za sobą sporo różnych doświadczeń. Tosiek przechodzi na emeryturę i nagle okazuje się, że ten osławiony czas wolny, który można przeznaczyć na odpoczynek i swoje pasje, wcale nie wygląda tak różowo, a on nagle poczuł się... niepotrzebny. Dla mężczyzny nadchodzą trudne chwile, w których musi on nauczyć się właściwie żyć na nowo. Marianna postanawia wyciągnąć ukochanego ze zbliżającej się wielkimi krokami depresji. Proponuje mu wspólną podróż...



Autorka w piękny sposób opisuje dojrzałą miłość między dwojgiem ludzi. Wzloty i upadki, pozytywną stronę życia, ale i tę trudniejszą. Potrafi wpleść w fabułę w naturalny sposób życiowe sytuacje, które mogłyby przydarzyć się każdemu. Może dlatego książki Małgorzaty Kalicińskiej tak dobrze się czyta. Ponieważ mogłyby opowiadać historię każdego z nas.

Dzięki znanym nam już z dwóch poprzednich części bohaterom klimat powieści jest bardzo swojski. Pełen miłości i ciepła. Autorka pisze pięknym językiem, ciekawie opisując zwiedzane przez bohaterów miejsca. Świetnie zbudowane dialogi i lekki język powieści sprawiają...