Miłość na niby

,, Jestem kierownikiem jednego z działów w firmie, która zajmuje się konserwacją automatów i systemów w restauracjach szybkiej obsługi".

,, Pomyślałem, że mogłabyś na kilku spotkaniach rodzinnych poudawać moją dziewczynę. Może zabrałbym cię też na kilka imprez firmowych. Potem, za mniej więcej pół roku, powiedziałbym wszystkim, że nam się nie ułożyło, że mnie rzuciłaś".

Po cytacie możecie już się domyśleć z jakimi przygodami będą się zmagać bohaterzy książki. Okoliczności w jakich doszło do tej propozycji były nieco przewidywalne, tylko reakcja na słowa jakoś totalnie mnie zaskoczyła. Zauważcie, że nie opowiadam wam początku książki, a robię tak dlatego, że jest tak fascynujący i wciągający, że warto poznać go samemu. Dodam tylko, że oboje są po trzydziestce i mają nieciekawą przeszłość, dalszą lub bliższą. Gorszą bądź jeszcze gorszą. To na jej podstawie będą obecnie się zachowywać. Kiedy zatem Elżbieta słyszy propozycję Maksa nie trzeba mówić, że nie była nią zachwycona. Jej myśli znamy na tyle, na ile narrator nam pozwala. Diametralnie zmienia swoje zachowanie, podkreślając, że skoro wszystko jest kłamstwem, to i jej zachowanie nie musi być prawdziwe. Choć wciąż sam Max podkreśla jej, że to układ, to jednak jego zachowanie zaczyna się coraz bardziej zmieniać. Niekiedy nie wiadomo już czy to jej wbija do głowy, że po pół roku wszystko się skończy, czy sam siebie chce do tego przekonać. Ona ewidentnie robi się taka, jaką on oczekiwał, że się stanie, tyl...

Czy można udawać miłość? Czy można patrząc w oczy drugiej osoby udawać uczucie? Wydawać by się mogło, że to niemożliwe, jednak główni bohaterowie książki „Miłość na niby” udowodnią, że łatwo wejść w rolę. A czemu to robią? Dla świętego spokoju. Tylko pytanie, czy udawanie nie przerodzi się w coś prawdziwego?

Maks ma bardzo dobrą pracę, stabilne życie i brak czasu na związki. Rodzina naciska na niego w sprawie narzeczonej. Elżbieta to miła i spokojna dziewczyna, która mieszka w wynajmowanym mieszkaniu razem ze swoją przyjaciółką. Rodzice Elżbiety źle patrzą na jej prace i uważają, że stać ją na coś więcej, tym bardziej, że sami są lekarzami. Kiedy Maks poznaje Elżbietę, nie ma wątpliwości, że dziewczyna to idealna kandydatka na udawaną partnerkę.

Bardzo zabawna, miejscami wzruszająca historia o miłości.

Głównych bohaterów tej książki nie da się nie lubić.

Barwne postaci, lekka i przyjemna fabuła oraz przepiękna, klimatyczna okładka sprawią, że nie będziecie mogli oderwać się od tej lektury.

Miałam ochotę na lekkie i przyjemne czytadełko, skusiłam się po rzeszy zachęcających opinii i ... No cóż, jednak chyba nie mogę się za bardzo nimi kierować.
Niby faktycznie jest przytulnie i przyjemnie, niby jest zestawienie naiwnej i delikatnej dziewczyny i zdecydowanego, konkretnego mężczyzny, niby on jest lepszy, niż się wydaje, ale całość jakaś taka nudna... Wszystko się toczyło gładko i posuwiście, on pokazywał, jakie w nim drzemią pokłady delikatności, ona, że ma jakiś tam pazurek, tyle że kompletnie mnie to nie obchodziło. Od pierwszego zdania wiadomo było, jak się całość skończy - to nie zarzut, bo w większości tego typu historii tak jest - więc liczyłam na to, że środek będzie jakiś. Był mdły. Niezjadliwy. Nudny. Może być, bo to nie jest jakiś koszmarek, widzę, że się podoba, ale tylko może być, poszukam temu czemuś innego domu.

Miłość na niby to książka, otulająca niczym puchaty zimowy sweter lub ciepły koc.
Pelna uroku niczym słynne notweskie skrzaty a przy tym wyjątkowo piękna, co zresztą obiecuje już okładka.
Elżbieta to córką znanych poznańskich lekarzy.
Dziewczyna w przeciwieństwie do rodziców nie związała swego życia z medycyną a obrana przez nią życiową ścieżka, która rozpoczęła się od studiów na kierunku artystycznym, a zakończyła w jednym z miejskich muzeów jest solą w oku jej ojca.
Do tego nasza bohaterka nie znosi swojego imienia.
Dla jednych jest więc Lizzy, dla innych Bietką.
Życie Eli wydaje się przewidywalne, by nie powiedzieć nudne - lecz ona sama jest zadowolona z tego co ma i ze swojej zwyczajności.

Maksymilian to młody, pełen pasji i biznesowego zacięcia pracoholik.
Odniósł sukces ,którego trudno mu nie zazdrościć.
Ma świetny zawód i własne przestronne mieszkanie.
Rodziny obojga młodych ludzi ciosają im kołki na głowach co chwila rzucając uwagi o potrzebie ustatkowania się.
W głowie mężczyzny rodzi się pewien plan.
Jest gotów zapłacić zupełnie obcej kobiecie niemałe pieniądze, jeśli tylko ona zgodzi się udawać jego partnerkę podczas spotkań rodzinnych i zawodowych.

Para spotyka się w kawiarni w centrum handlowym . Ona ogląda serial, a on zerka na ekran próbując odgadnąć jego tytuł na podstawie oglądanych scen.
Gdy zostaje na tym przyłapany Lizzy pfoponuje by się do niej przyłączył. Rozmawiając ze sobą nie...

„Miłość na niby” to historia bardzo przewidywalna. Sama autorka daje od samego początku wskazówki jak może zakończyć się znajomość Maksa i Elżbiety. A jednak ma ona coś w sobie, że chcę się ją czytać, a po dotarciu na ostatnią stronę żałuje się, że już czas pożegnać się z głównymi bohaterami.

Maks i Elżbieta to dwa przeciwieństwa. Dla niego zawsze liczyła praca. Nie miał czasu na nic poza nią, przez co był samotny. Rodzina mężczyzna wciąż go dopytywała kiedy ustatkuje się uczuciowo. I tak całkiem przypadkowo poznaje Elżbietę, kobietę bez ambicji. Zwyczajną, nudną dziewczynę. Idealną by jego rodzice ją pokochali, i zbyt prostą by on sam się w niej mógł zakochać. Zaproponował jej układ. Przez pół roku mieli udawać, że są parą a później rozstaja się. Z czasem oboje przekonują się, że pomimo różnic coś ich do siebie ciągnie.

Bardzo polubiłam oboje bohaterów, którzy potrafili czasami zirytować swoim zachowaniem. Ela brakiem ambicji, a Maks niektórymi tekstami. Ogólnie jednak są to bardzo urocze postacie, z którymi nie można nudzić się.

Akcja książki osadzona jest okresie jesienno-zimowym. Jest zatem idealna na zbliżające się coraz bardziej długie, jesienne wieczory. Na pewno historia w niej opisana otuli Was niczym ciepły koc, rozbawi, a czasami nawet wzruszy. Jeśli lubicie takie ciepłe powieści to bardzo polecam „Miłość na niby”.

To, co na początku miało być tylko na niby, staje się z czasem prawdziwe

Niespełniona artystka, pracująca w muzeum i biznesmen pracoholik.

Maks ma w życiu to czego chce – dobrą pracę i własne mieszkanie. Jedyny problem to namowy rodziny, aby znalazł sobie dziewczynę. Aby mieć z tym spokój, postanawia znaleźć siebie kogoś, kto będzie ją udawał.

Elżbieta nie ma tak ogarniętego życia. Wraz mieszka z koleżanką, a rodzina nie jest zadowolona z jej kiepsko płatnej pracy w muzeum. Udawanie dziewczyny biznesmena może być dla niej okazją, aby udowodnić rodzicom, że stać ją na coś więcej.

Co wyniknie z tego udawania? Wątki udawanego związku są dość częste i oczywiste jest, że prędzej czy później pojawia się jakieś uczucia. Ciekawe jest tutaj połączenie dwóch różnych charakterów, artystki i biznesmena. Ich relacja jest interesująca, a całość bardzo ciekawie się czyta.