Dziewczyna bez serca

Matylda, od dawnych koleżanek ze studiów dostaje dziwne zlecenie, jej zadanie to odkryć tajemnicę zawodowego kłamcy. Zabawny, uroczy czaruś, wyraźnie gra kogoś innego. Tylko, kim naprawdę jest ten, kogo on udaje? Matylda nie da się nikomu oszukać, ona jest, jak wykrywacz kłamstw od razu wie, gdy dany delikwent nie mówi prawdy. Problem pojawia się wtedy, kiedy sama zaczyna oszukiwać… własne serce. Bo czy można być obojętnym, gdy na naszej drodze staje autor bestsellerowych powieści, na dokładkę przystojny, inteligentny i dowcipny.

Gdy bierzemy książkę do ręki to, widzimy piękną młodą dziewczynę i wtedy zadajemy sobie pytanie, czy tak piękna istota może być bez serca? Jednak, gdy zaczynamy zgłębiać fabułę, to już na pierwszych kilku kartkach otrzymujemy informacje, które dają do myślenia. Matylda nie jest typową młodą kobietą, nie ma przyjaciół wśród rówieśników, nie lubi być dotykana, utrzymuje dystans w komunikacji i relacjach społecznych, ale posiada niesamowity dar. Matylda nikogo nie udaje, mówi, co myśli, szczerość jest najważniejsza, ale nie zawsze jest to cecha mile widziana przez otoczenie.
Uważam, że cała historia tworzy świetny wachlarz emocji, zapakowany w uroczą okładkę. To historia o miłości, która na pozór jest niemożliwa, ale w życiu wszystko jest możliwe, bo miłość nie wybiera, pojawia się niespodziewanie. Pod przykrywką szczerej, bezpośredniej dziewczyny Jagoda Wochlik stara się nam przekazać bardzo ważną kwestię, jaką jest akceptacja osób z ...

Matylda to żywy wykrywacz kłamstw – natychmiast rozpoznaje, kiedy ktoś mówi prawdę, a kiedy ją nagina. Ta niezwykła umiejętność sprawia, że trudno jej budować relacje, a jeszcze trudniej stworzyć związek. W końcu każdy czasem kłamie. Prawie każdy – bo Matylda nie potrafi.

Tym razem dostaje zadanie: ma odkryć prawdę o zawodowym kłamcy. Człowiek ten jest czarujący, dowcipny, a jego gra aktorska niemal doskonała. Ale kogo tak naprawdę udaje? Matylda jest pewna, że nie da się zwieść. Problem w tym, że nie przewidziała jednego – że sama zacznie oszukiwać… swoje serce

Książka ma ciekawą fabułę, a sam pomysł na główną bohaterkę – ludzkiego wykrywacza kłamstw – jest intrygujący i daje spore pole do rozwoju akcji. Historia jest lekka, momentami zabawna, a styl autorki sprawia, że czyta się ją bez większego wysiłku. Jednak mimo tych zalet nie urzekła mnie ta historia. Liczyłam na więcej napięcia i emocji, a niektóre wydarzenia wydawały się przewidywalne. Były momenty, które mnie wciągnęły, ale zdarzały się też dłużyzny, przez które się nudziłam. To książka idealna na relaks, ale raczej nie zostanie ze mną na dłużej.

Ate­raz dam Ci Twój pre­zent. Na po­czą­tek kilka ba­na­łów. Ży­cie bywa cho­ler­nie cięż­kie. WTwoim będą chwi­le bar­dzo złe. Ale za­ci­śniesz zęby ije prze­trwasz. Będą też chwi­le szczę­ścia. Skąd to wiem? Bo wbrew po­zo­rom ży­cie tro­chę się rów­no­waży. Będą wnim rów­nież ważne chwi­le, które za­po­mnisz. Tak się dzie­je, nie­stety. Ichwi­le bar­dzo błahe, które zja­kie­goś po­wody za­pa­mię­tasz. Tak też się nie­stety zda­rza. Ale pie­lę­gnuj je. Pie­lę­gnuj je wszyst­kie. Bo są twoje.

Świat daje Ci nie­skoń­czone moż­li­wo­ści prze­ży­cia swo­jego ży­cia. Iwierz mi, zper­spek­tywy mo­ich osiem­dzie­się­ciu sied­miu lat wiem, że nie wy­star­cza ich na jedno ży­cie. Mo­żesz po­dró­żo­wać, pró­bo­wać no­wych sma­ków, po­zna­wać lu­dzi, na­uczyć się nur­ko­wać, cho­dzić po gó­rach, słu­chać pięk­nej mu­zyki, oglą­dać ob­razy, do­ty­kać kory drze­wa oświ­cie wparku. Mo­żesz wą­chać świe­żo sko­szoną trawę, oglą­dać za­chody słoń­ca. Mo­żesz pić kawę zmle­kiem, za­gry­za­jąc ro­ga­li­kiem zma­słem.
Mo­żesz tak wiele...

Główna bohaterka powieści Jagody Wochlik Matylda Dragon nie potrafi okazywać emocji, lecz nie to stanowi jej największy życiowy problem.
Młoda kobieta jest niczym wariograf zamknięty w ludzkim ciele.
Jedynymi ludźmi z którymi Tilly utrzymuje kontakt są pensjonariusze domu spokojnej starości Zachód słońca oraz jej rodzice.

Marcel Raniuszek (mój słownik po wpisaniu tego imienia automatycznie podsuwał nazwisko Moss , ...

Powieść tak ciepła i odświeżająca jak wiosenny wiaterek. Wprowadza orzeźwiającą, energetyczną atmosferę, bardzo relaksuje, ale i subtelnie zasmuca… Historia prowadzona jest lekko i dowcipnie, dzięki czemu szybko się czyta, nie została jednak pozbawiona głębi, bo zwraca uwagę na to, że relacje międzyludzkie są skomplikowane i wieloaspektowe.

Marcel Raniuszek to pisarz, który odnosi wielki sukces, jego powieści są wyjątkowe, sprzedają się w „milionie” egzemplarzy. Nie dziwi więc, że został laureatem Nagrody Literatów Polskich. Jego wydawczynie podejrzewają jednak, że to nie on jest autorem bestsellerów, że po prostu ma ghostwritera.

Postanawiają zatrudnić dawną koleżankę ze studiów, która posiada niezwykłą cechę – jest żywym wykrywaczem kłamstw… Czy rzeczywiście dziewczyna o tak niesamowitej intuicji odkryje prawdziwą tożsamość pisarza? Co wyniknie ze spotkania snobistycznego, odrobinę bezczelnego mężczyzny ze zdystansowaną, pełną mrocznego uroku Matyldą? I czy skromny nauczyciel August będzie miał szansę odnaleźć głęboko ukryte kobiece serce w Smoczycy, twierdzącej, że go nie posiada?

Nie można nie polubić Matyldy – niepokojącej, trochę nieobliczalnej, ale zawsze szczerej i bezkompromisowej. Jej podejście do miłości, związków jest dowodem na to, że zwyczajnie trzeba trafić na odpowiednią osobę. A wtedy wszystko jest możliwe…