Manipulantka

Sonia Rosa to Daria Orlicz, której całą serię przeczytałam w tym miesiącu. Podobało mi się kryminalne pióro autorki, więc stwierdziłam, że w odsłonie thrillera też nie będzie źle. Nie myliłam się.

Dwie 38-latki, dwie matki szesnastolatek, dwie rozwódki, dwie gnieżdżące się w małych mieszkankach kobiety marzące o miłości, dwie pracownice drogerii - Anna i Iwona. To co je różni to wygląd. Anna straciła prestiżowy status żony architekta, ale nadal jest duszą towarzystwa, jest perfekcyjnie idealna, wymuskana piękność. Iwona to szara myszka, na którą nikt nie zwraca uwagi, a żaden facet nie adoruje. Zazdrości Annie, że może poderwać każdego nadzianego, przystojnego mężczyznę.

Ten thriller psychologiczny dotyczy zazdrości, obsesji, toksycznych relacji i mrocznych pragnień. Brutalnie pokazuje do czego może doprowadzić współczesny konsumpcjonizm, dążenie do powszechnie przyjętej perfekcji, ideału.
Historia przedstawiona jest pierwszoosobowo, naprzemiennie przez Annę i Iwonę. Fabuła rozwija się w powolnym tempie, co początkowo powodowało znużenie. Potem wydarzenia zaczęły się zagęszczać i zazębiać. O odłożeniu książki nie było już mowy. Zarwałam noc, ale było warto.

Nie wszyscy wiedzą, że pod pseudonimem Sonia Rosa skrywa się rewelacyjna pisarka powieści obyczajowych Katarzyna Misiołek. Możecie ją znać również jako Darię Orlicz — twórczynię świetnych kryminałów, za to jako Olga Haber popełniła dwa horrory. A ja uwielbiam wszystkie jej wcielenia!

"Manipulantka" jest typowym thrillerem psychologicznym z mocnym tłem obyczajowym. Główne bohaterki to Iwona i Anna. Z pozoru wiele je łączy: obie pracują w drogerii i samotnie wychowują nastoletnie córki po tym jak zostawili je mężowie. Są najlepszymi przyjaciółkami, lecz to toksyczna relacja, zwłaszcza że Iwona zazdrości Annie wielu rzeczy a szczególnie znajomości z nowo poznanym mężczyzną. Do czego może doprowadzić obsesyjne uwielbienie?

Historia ukazana z dwóch perspektyw pozwala na lepszą optykę. Na pierwszy rzut oka główne bohaterki sporo łączy, lecz to tylko złudzenie, nie mogą bowiem bardziej się różnić. Annę cieszy każdy drobiazg i potrafi docenić małe rzeczy w przeciwieństwie do Iwony, która ciągle narzeka i widzi świat w ciemnych barwach. Zżera ją zazdrość i czasem ten zielony kolor wypływa na powierzchnię, lecz Anna zawsze potrafi znaleźć usprawiedliwienie dla nietypowych zachowań przyjaciółki. Z niepokojem obserwujemy rozwój tej destruktywnej znajomości, mając uzasadnione obawy, dokąd ona zaprowadzi. Postępowanie Iwony powoduje u mnie lekki dyskomfort, nie toleruję bowiem takich osób w swoim otoczeniu i szybko się od nich odcinam.

Kocham thrillery z pog...

Mamy tu historię dwóch kobiet, różnych pod każdym względem. Anna piękna kobieta zwracająca na siebie uwagę przystojnych mężczyzn była żoną wziętego architekta, posiadała prześliczną willę, przed rozwodem nie musiała pracować. Iwona to zwykła, mało urokliwa kobieta, bez większych wymagań życiowych, mąż zostawił ją i wyjechał za granicę, ona musi ciężko pracować aby utrzymać siebie i nastoletnią córkę. Kobiety zaprzyjaźniają się, gdy razem pracują w drogerii jednak w pewnym momencie Anna czuje się osaczona przez Iwonę, która wiecznie za nią chodzi, wydzwania i planuje wspólne wyjścia. Czy z przyjaźni łatwo wejść w nienawiść?

Książka zabiera nas w psychologiczną podróż, jednak do samego końca nie jesteśmy pewni jak ta historia się zakończy. Każdy rozdział zaczyna się imieniem jednej z dwóch głównych bohaterek i wtedy poznajemy je bardziej. Ich przeszłość, cele życiowe, marzenia, wchodzimy w ich myśli aby zobaczyć co tam w ich głowach się kołacze. Autorka zahacza o tematy podziału ludzi na gorszych czy lepszych, bogatych i tych biednych. Pokazuje jak wygląda ludzka zazdrość, jak łatwo splamić dobre imię drugiego człowieka. Do czego może zaprowadzić chora obsesja na czyimś punkcie.

Teraz tak sobie myślę jakim biednym trzeba być człowiekiem, by pragnąć cudzego życia. Przecież każdy z nas powinien mieć swoje marzenia, cele życiowe, powinien robić wszystko w zgodzie ze sobą, aby na koniec swego życia móc powiedzieć że przeżył wszystko tak jak chciał. Książka wa...

Autor: Sonia Rosa

„Dociera do mnie, że nawet moja szesnastoletnia córka ma mnie za nieudacznicę.”

Annę i Iwonę łączy praca w tej samej drogerii i nastoletnie córki. Anna, niegdyś żona bogatego architekta, próbuje odnaleźć się w nowej sytuacji, a Iwona próbuje jej w tym pomóc. Są bliskimi przyjaciółkami, ale jedna z nich zaczyna przekraczać granice osaczając tą drugą. Iwona jest zazdrosna o przyjaciółkę i nie chce by ta kiedykolwiek od niej odeszła. Ale co się stanie gdy piękna Anna pozna nowego mężczyznę?

Opis bardzo ciekawy lecz treść już niekoniecznie. Iwona jest zaburzona psychicznie. Niby taka z niej przyjaciółka, a zazdrości Annie wszystkiego. Próbuje nawet zniszczyć jej życie, więc zdecydowanie nie jest osobą zdrową. Anna jest w sumie nie lepsza. Potrzebuje koleżanki tylko wtedy gdy jest samotna. Jest straszną materialistka, uważa się za lepszą od wszystkich i lubi się wywyższać. Obydwie są wredne, fałszywe i warte siebie.

Wydaje mi się, że każda relacja opisana w tej książce jest w jakiś sposób toksyczna. Myślałam, że dostanę coś innego, ale autorka chyba za bardzo popłynęła ze swoim pomysłem, w szczególności z sytuacja córki Iwony, Sylwii. Jedynym plusem jest chyba to, że książkę się szybko czyta. Jestem na sto procent pewna, że ta historia nie pozostanie mi w głowie na dłuższy czas i za chwilę o niej zapomnę.

Po książki Katarzyny Misiołek sięgam z ogromną przyjemnością, chociaż zdaję sobie sprawę z tego, że nie są to powieści lekkie, łatwe i przyjemne. To moje pierwsze, i mam nadzieję nie ostatnie spotkanie z Sonią Rosą, chociaż przyznam się szczerze, że trochę obawiałam się tego wcielenia. Jednak pierwsze spotkanie z Sonią Rosą sprawiło na mnie bardzo pozytywne wrażenie.

Wprawdzie mój nastrój w ostatnich dniach jest daleki od chęci czytania thrillerów psychologicznych, ale tym razem zwyciężyła ciekawość.

Autorka ma w sobie duszę psychologa bowiem w ciekawy a zarazem intrygujący sposób potrafiła pokazać problem, z którym być może spotkało się wiele osób.

Zapewne niejedna osoba ma w gronie znajomych toksyczną znajomą, która jak macki ośmiornicy w zakamuflowany sposób obłapia ją pozorując przyjaźń i uznanie, a w rzeczywistości jest zazdrosna o wszystko.

W tej powieści autorka pokazała pseudo przyjaźń wynikłą być może z samotności, być może z zazdrości, a być może z jeszcze innej przyczyny.

Dwie kobiety w podobnym wieku, z podobnym bagażem życiowym spotykają się i nagle rodzi się między nimi więź. Niby podobne, a jednak tak różne. Niby z podobnymi problemami, a jednak znacznie się od siebie różniącymi. Obie samotne rozwódki wychowujące nastoletnie córki, ale więź między matkami a córkami tak odmienna, że trudno przeoczyć te zmiany.

Anna, piękna, zaradna, świetn...

Bardzo lubię czytać thrillery psychologiczne, gdyż zawierają ukryte intencje osób, które z pewnych względów myślą inaczej, niż większość populacji. Tutaj autorka ukazała nam dwie postacie, które na zmianę będą opisywały co się u nich dzieje z ich perspektywy. Niemal od razu widzimy, że Iwona jest totalnym przeciwieństwem Anny. To kobieta zwyczajna, którą zostawił mąż. Ma nastoletnią córkę, która jej nie szanuje, nie liczy się z jej zdaniem i traktuje gorzej niż popychadło. Iwona bardzo by chciała, by jej dziecko było inne, by mogła mieć w niej oparcie, by pokazała, że nie stoczy się jak inne nastolatki. Narzuca jej wiele rzeczy, zarzuca jeszcze więcej, lecz nie zauważa, że to ona powoduje, że córka źle ją traktuje. Ona powiela jej błędy, a matka zamiast jej pomóc, często odrzuca spory, gdyż nie ma na nie ochoty. Wciąż porównuje ją do córki Anny, która jest dla swojej matki oparciem. Ta kobieta żyje życiem swojej przyjaciółki, lecz gdzie może, podkłada jej kłody. Robi wszystko, by być pępkiem świata, lecz stacza się bardzo nisko.
Drugą osobą jest Anna, matka nastoletniej córki, która również odeszła od swojego męża z powodu zdrady. Jest piękna, zgrabna, powabna i początkowo nieco naiwna. Przyjaźni się z Iwoną, lecz nie widzi, że ona ją niszczy. Cokolwiek się dzieje, usprawiedliwia ją, gdyż bardzo jej współczuje. Niekiedy razem się spotykają i wtedy upijają swoje wzajemne smutki. Kiedyś była bogata, lecz pomimo próśb byłego męża, nie chce do niego wrócić. Z przypadku z...

Anna i Iwona to dwie przyjaciółki, które połączyła niemal identyczna sytuacja życiowa- obie są rozwiedzionymi matkami nastoletnich córek i obie pracują w podrzędnej drogerii bez większych perspektyw na lepsze jutro. Kobiety te jednak nie zawsze żyły tak samo. Anna była niegdyś cieszącą się życiem żoną wziętego architekta. Iwona z kolei została porzucona przez męża magazyniera, u boku którego wiodła kiepskie życie. Wszystko byłoby w jak najlepszym porządku gdyby nie fakt, że Iwona ma obsesję na punkcie swojej przyjaciółki, o czym ta nie ma zielonego pojęcia.

„Manipulantka” to świetny thriller psychologiczny, który ja mimo wszystko podpiąłbym także pod dramat obyczajowy. Sonia Rosa w swojej najnowszej książce postanowiła pokazać czytelnikom do czego może prowadzić niekontrolowana zazdrość. Udowadnia przy tym nie po raz pierwszy i nie ostatni, że człowiek zatracony i pozostawiony samemu sobie w swojej chorej psychice, zdolny jest do wszystkiego, by tylko dostać to, czego pragnie najbardziej na świecie.

Autorka od pierwszych stron buduje odpowiednie napięcie, przedstawiając Annę i Iwonę jako kobiety całkowicie odmienne, chociaż w podobnej sytuacji. Tworząc iluzoryczny wizerunek przyjaźni niemal doskonałej, uwydatnia rysy takiego związku, które z każdym kolejnym rozdziałem wyrządzają większe krzywdy, prowadząc bohaterki do czynów ostatecznych. Tym, co jednak ostatecznie zepsuło efekt końcowy był niezrozumiały dla mnie zbyt obszernie rozbudowany i przekoloryz...

Anna do niedawna żyła w luksusie. Iwona z kolei ledwo wiązała koniec z końcem. Jednak od dwóch lat Anna i Iwona żyją podobnie – jako rozwódki z córkami pracują wspólnie w małej drogerii. Iwona uwielbia Annę do tego stopnia, że ta momentami czuje się osaczona. Z czasem, gdy Annie zaczyna się układać, Iwona staje się zazdrosna i planuje zrobić wszystko, by przyjaciółka została przy jej boku…

Sam pomysł na fabułę bardzo fajny i bym powiedziała, że nawet życiowy. Spodziewałam się jednak, że zachowanie Iwony będzie gorsze i bardziej hm… Brutalne. Myślałam, że bardziej będzie starała się uprzykrzać życie przyjaciółki. Dopiero pod koniec książki mamy grubszą akcję, gdzie faktycznie wszystko się wali, ale jej zakończenie jak dla mnie było już mniej wiarygodne i na siłę poprowadzone w tę a nie inną stronę.

Podobało mi się to jak Autorka pokierowała losami bohaterek. Przedstawiła prawdziwe kobiety – Iwonie całe życie się nie układało. Mądrych decyzji nie podejmowała i jak na dorosłą kobietę to wciąż zachowuje się nieodpowiedzialnie. Ale widać, że po prostu zazdrości innym i bierze to, co dostaje od innych. Namiastkę dobroci. Anna z kolei miała poukładane życie, ale wszystko nagle się zmieniło i musiała odnaleźć się w nowej rzeczywistości.

Narracja prowadzona jest naprzemiennie z perspektyw bohaterek. Ogólnie to czyta się dobrze i szybko. Styl i język Autorki przypadły mi do gustu. Jedynie tak jak pisałam wcześniej, sądziłam, że będzie tutaj więcej takieg...

To moje kolejne spotkanie z twórczością autorki, jednak pierwsze spod pseudonimu "Sonia Rosa". Jeśli chodzi o książki wydawane pod tym pseudonimem to słyszałam o wcześniejszych powieściach autorki jednak nie miałam okazji żadnej przeczytać, postanowiłam to zmienić właśnie przy okazji książki "Manipulantka", która zaintrygowała mnie swoim opisem i przyciągnęła wzrok klimatyczną okładką. Stylistyka i język jakim posługuje się autorka jest bardzo lekki i przyjemny w odbiorze, co sprawia, że książkę czyta się naprawdę szybko. Fabuła została w ciekawy sposób nakreślona, równie dobrze poprowadzona i chociaż jest przewidywalna to nie odebrało mi to radości z czytania. Obie bohaterki zostały interesujaco wykreowane, na kartach powieści mogłam lepiej poznać Annę i Iwonę, dowiedzieć się co czują, myślą, z czym się mierzą i jakie emocje nimi targają, a tym samym mogłam lepiej zrozumieć ich postępowanie oraz decyzję. Chociaż muszę przyznać że zachowanie Iwony wielokrotnie wywoływało we mnie ogrom skrajnych emocji i byłam szalenie ciekawa czego dopuści się jeszcze ta kobieta! Autorka na przykładzie swoich bohaterek pokazuje do czego może doprowadzić taktyczna relacja oraz niepohamowana zazdrość i zawiść. Jedno jest pewne historia Anny z pewnością skłania do refleksji i udowadnia, że najlepiej żyć własnym życiem. Naprawdę miło spędziłam czas z tą książką i czekam już na kolejne powieści autorki! Polecam!

Moim zdaniem książka o niczym. Dawno nie czytałam tak beznadziejnie napisanej książki - to słownictwo, teksty. Absurd ścielący się gęsto. Dziwaczne zachowania głównych bohaterek... No cóż... Koło thrillera to nawet nie leżało.