Manipulantka recenzja

Mam wrażenie, że ostatnio rynek wydawniczy zalewają powieści, które klasyfikowane są jako thrillery psychologiczne, a w rezultacie okazuje się, że są to powieści obyczajowe, w których elementów thrillera jest niewiele. Jedną z takich powieści jest „Manipulantka” spod pióra Soni Rosy. Do tej pory miałam okazję przeczytać jedną książkę autorki, wydaną pod nazwiskiem Katarzyna Misiołek. Byłam pod ogromnym wrażeniem tamtej historii i sięgając po „Manipulantkę” również liczyłam na emocjonującą powieść, tym bardziej że rozpoczynając lekturę, byłam przekonana, że trzymam w ręku thriller psychologiczny.

Poznajemy dwie kobiety, które jeszcze do niedawna żyły w dwóch zupełnie innych bajkach. Anna była żoną wziętego architekta, zwiedzała świat i mieszkała w willi pod lasem, gdzie cieszyła się życiem. Iwona wiodła skromne życie, wiążąc ledwo koniec z końcem u boku magazyniera, który ostatecznie ją porzucił i wyjechał na stałe do Niemiec. Jednak w momencie, kiedy ich sytuacja uległa zmianie, musiały same się o siebie zatroszczyć. Dzisiaj obie pracują w drogerii „Koniczynka”. Obie są po rozwodzie i samotnie wychowują nastoletnie córki, więc bardzo szybko udaje im się odnaleźć wspólny język i zaprzyjaźnić. Iwona jest zapatrzona w Annę, marzy, by być, taka jak ona, jednak gdy ich przyjaźń staje się zbyt bliska, a Iwona zaczyna przekraczać pewne granice, Anna zaczyna czuć się osaczona przez koleżankę. Kiedy Anna umawia się z bogatym klientem drogerii, Iwona staje się coraz bardziej zazdrosna o przyjaciółkę. Strach, że ją straci, zamienia się w obsesję na punkcie Iwony, która z każdym dniem staje się śmiertelnie niebezpieczna. Do czego zdolna jest Iwona, by za wszelką cenę zatrzymać przy sobie Annę?

„Manipulantka” to dobrze skrojona powieść obyczajowa z elementami thrillera, która niewątpliwie potrafi trzymać czytelnika w napięciu. Historia Anny i Iwony zaintrygowała mnie do tego stopnia, że pochłonęłam tę książkę niemal na raz. Choć zabrakło mi tutaj większego zaskoczenia, emocji i dreszczyku, to jednak uważam, że jest to naprawdę dobra książka, która zasługuje na uwagę. Autorka w bardzo obrazowy sposób ukazuje nam, do czego jest zdolna osoba ogarnięta zazdrością. Pomimo trudnych tematów, które porusza autorka, książkę czyta się błyskawicznie. Sonia Rosa ma bardzo lekki i przyjemny styl, przez karty powieści dosłownie się płynie, a chęć poznania zaskoczenia sprawia, że ciężko oderwać się od lektury. Tak, jak wspomniałam, „Manipulantka” to dobrze napisana powieść, którą szczególnie polecam fanom historii obyczajowych z wątkiem dramatu i lekkich thrillerów psychologicznych.