Księga Wysp Ostatnich

biblioteka aleksandryjska, Pyteasz i jego podróż, zaginione Truso
Emil z Martą znów trafiają na trupa znajomego, tym razem mamy tajemną księgę: czy znaleziono opis drogi starożytnych do Islandii i nad nasze Morze Bałtyckie? Historii kryminalnej najmniej chyba we wszystkich tomach, jest tylko tłem dla historii, ja tam już się przyzwyczaiłam. Ponieważ kocham naukową historię tak samo jak kryminał dla mnie wszystkie tomy o działalności detektywistycznej Emila i wiedzy historycznej Marty są lekką, przyjemną lekturą do której wrócę jeśli wyjdą następne tomy.

Książki Anny Klejzerowicz wyróżniają się tym, że zawsze dostarczą mi trochę wiedzy historycznej, której w innej formie ciężko by mi było przyswoić. Śledztwa prowadzone przez Emila Żądło i jego partnerkę Martę to zawsze pasjonująca droga w przeszłość. Przeszłość bardzo odległą. Tym razem przenosi nas do Biblioteki Aleksandryjskiej i zabiera na tajemniczą wyspę Thule. Śledztwo toczy się oczywiście we współczesnym Gdańsku, giną ludzie mający związek ze starodrukami, a szczególnie z jednym z nich, który od dawna uważany był za zaginiony.
No i właśnie - śledztwo. Jakoś mało tego było, właściwie prawie wcale, zagadka niemalże rozwiązała się sama. Emil nie miał tu zbyt dużo do roboty. Ja rozumiem, że autorka chce nas zarazić swoją pasją do historii, nie zaprzeczam, że wiedzę ma przeogromną, tyle że tym razem trochę było tego za dużo. Momentami robiło się nudnawo a tego nie lubię.

Kolejna opowieść o Emilu Żądło, przybliżająca ciekawostki historyczne. Interesuje mnie historia, lubię historię, więc wszystkie rozmowy i opowieści na ten temat znajdujące się w tekście - szalenie mi się podobają.
Dla mnie lepsza, niż poprzednia, choć lubię wszystkie z tej serii. Jakoś lepiej mi się czytała, może i temat był bardziej interesujący? Przecież nie każda zagadka interesuje. ;)
Poza tym, autorka wyraża pewne przekonania, z którymi się zgadzam, co również wpływa na pozytywny odbiór całości:
"...Wszelkie scentralizowane, hierarchiczne systemy religijne niosą ze sobą wielkie niebezpieczeństwo. ..."
"...Straszna historia. O tyle przerażająca, że ludzkość się nie zmienia, a historia stale się powtarza. - I nikt się z niej niczego nie uczy - dodała. ..." - tu nawiązanie do tragicznych losów Hypatii.
Samo rozwiązanie współczesnej zagadki kryminalnej nie do końca trafiło mi do przekonania, ale i tak uważam, że to bardzo udana powieść.