Stara papiernia

SOLIDNA FIRMA

Annę Klejzerowicz bardzo cenię za to, że nie przegina. Nie wpycha na siłę zboczeńców, sadystów, pedofili tylko dlatego, że to akurat modne. Nie robi z detektywów Jamesów Bondów, którzy na swych rowerach-amfibiach przeszukują dno Atlantyku bez masek tlenowych, nie promuje też popaprańców-detektywów, którym nic w życiu nie wyszło, bo tylko ta praca, i praca, i wsadzanie do więzienia psychopatów. Klejzerowicz opowiada historie, które nam również mogłyby się przydarzyć.

Tym razem bohaterką – detektywką jest Felicja Stefańska - dziennikarka lokalnej gazety w małym miasteczku, osoba którą bez problemu można nie tylko polubić, ale nawet utożsamić się w wystarczającym stopniu, aby wspólnie z nią rozwiązywać zagadkę.

Anna Klejzerowicz potrafi również zachować odpowiednie proporcje. Nie ma u niej niepotrzebnego gadulstwa, zapychaczy, które służą tylko po to, by zwiększyć objętość książki, bo grube „lepiej się sprzedają”. Wszystkie wątki się kończą, rozwiązanie zagadki jest logicznie uzasadnione. Czytelnik nie czuje się wykiwany.

To piąta część serii. Zapewne, ze względu na wątki osobiste, lepiej zacząć od początku, ale ja tam zaczęłam od końca i zupełnie mi to nie przeszkadzało. Jak dla mnie – to wielka zaleta.

„Stara papiernia” to wciąż solidna robota mimo, że to już ochnasta książka autorki i miałaby prawo odpocząć i spuścić z tonu. Dobrze, że są jeszcze tacy autorzy.

Prze...

Sytuacja w Kryszewie zmusiła Felicję, żyjącą w drodze, w kaperze, do powrotu do Polski. Sprawa dotyczyła wydarzeń sprzed trzydziestu lat (śmierć lokalnego biznesmena w pobliżu starej papierni), jego córki Beaty (wypadek samochodowy), ale również współczesnego (zabójstwo wdowy po nim). "Ta historia śmierdziała, i to bardzo..."(str.84)
Redakcja gminnej gazety i portalu czekała na swoją redaktorkę, bo Kaśka jej zastępczyni leżała w szpitalu po pobiciu.

Wycieczka śladami wydarzeń odbywa z przyjaciółką Gretą (wójt). Pomoc oferuje też Ryba (policjant).
Rozpoczyna się dziennikarskie śledztwo. Równolegle do policyjnego.
...
A stara papiernia skrywała niejedną tajemnicę.
...
Ciekawie poprowadzona akcja. Idealnie oddaje to powiedzonko: "po nitce do kłębka". Skrupulatnie, bez pośpiechu prowadzi nas autorka przez dochodzenie do prawdy, zaskakującej. I motywów, które kierowały mordercą.

Dobra lektura na wieczór.

Wiele razy pisałam już na swoim blogu, że są autorki/autorzy, których książki biorę „w ciemno”. Do takich pisarek należy również Anna Klejzerowicz i chociaż „zakochałam się” w jej twórczości zaczytując się w książkach z Emilem Żądło to dziennikarkę śledczą Felicję Stefańską również polubiłam.

Jest to osoba bardzo odważna, charyzmatyczna i ma wyjątkową intuicję graniczącą z wizjami. Felicję poznałam w książce Królowa śniegu, niestety kolejnych części w roli głównej z tą bohaterką jeszcze nie przeczytałam, ale mam nadzieję, że wkrótce to nadrobię. No cóż, książek za dużo a czasu za mało 😉

Ta lektura nie należy do tak zwanych „ostrych” kryminałów chociaż nie brakuje w niej opisów nieco bardziej brutalnych.

Nie ma nagłych zwrotów akcji, ale fabuła nie pozwala na oderwanie się od stron książki trzymając cały czas czytelnika w pewnego rodzaju napięciu.

Zagadkowa przeszłość połączona z teraźniejszością tworzą spójność i chociaż pozorne połączenie faktów bywa mylne, w pewnym momencie wiele elementów zaczyna wskakiwać w odpowiednie miejsca jak dobrze dopasowane puzzle.

Śledztwo dziennikarskie przeprowadzane przez główną bohaterkę jest z pewnością bardziej niebezpieczne i nie ukrywam, że autorka wplata w nie nawet momenty grozy.

Ale dzięki dociekliwości, determinacji i odwadze Felicji staje się bardziej ciekawe.

Ale ...