Kroniki Klary Schulz. Zniknięcie Sary

"Zniknięcie Sary" Nadii Szagdaj to drugi tom cyklu kryminałów retro toczących się w przedwojennym Wrocławiu pt. "Kroniki Klary Schulz". I tak jak tom pierwszy nie zrobił na mnie za dobrego wrażenia, tak ten wypada zdecydowanie lepiej!

Akcja powieści przedstawiona jest naprzemiennie z punktu widzenia Klary i porwanej Sary – to dobry zabieg, przez który cały czas ciekawość czytelnika jest utrzymywana na wysokim poziomie. Historia dotyczy tym razem bardziej ‘duchowych’ zagadnień, jak wiara w duszę, możliwość manipulowania umysłem itp. Mimo tego, że podchodzę do tego z dystansem, to jednak całość była tak przedstawiona, że nie kwestionowałam prawdopodobieństwa, czytałam ze sporym zaciekawieniem.

Co do Klary, to faktycznie tutaj trochę dojrzała. Na pewno na plus też trzeba zaliczyć to, że teraz działa razem w spółce z ojcem, który podchodzi do sprawy racjonalniej niż ona.

Ogólnie cieszę się, że miałam pod ręką od razu tom drugi, bo gdybym książki miała czytać oddzielnie, raczej po tej bym już nie sięgnęła. Teraz z czystym sumieniem mogę powiedzieć, że jest lepiej i liczę, że w tomie trzecim będę mogła odkryć jeszcze dalszy postęp!

To już moje trzecie spotkanie z detektyw Klarą i kolejny raz bardzo udane. "Zniknięcie Sary" to drugi tom serii i to serii, która z każdą częścią staje się lepsza.

Wydarzenia w Bersalu mocno się komplikują, w niewyjaśnionych okolicznościach giną młode dziewczęta, które z pozoru nic nie łączy. Klara podejmuje się zbadania sprawy, jednak wszystko wskazuje na to, że porywacz wziął na celownik również ją.

Kryminały retro to szalenie ciekawy gatunek, ileż to ówcześni policjanci czy też detektywi musieli się namęczyć, żeby namierzyć sprawcę. Świetnie jest przyglądać temu z boku, tym bardziej że autorka wplątała w fabułę też wątek psychologiczny i to wtedy, gdy ta dziedzina dopiero raczkowała. Akcja płynie spokojnie, ale to takie czasy, gdzie pośpiech nie był wskazany. Spokojnie, ale to nie znaczy, że było nudno i statecznie. Klara ma ręce pełne roboty, a zagadki nie chcą się same rozwiązać.

Ta część podobała mi się bardziej niż wcześniejsza, Klara co prawda momentami zachowuje się lekkomyślnie, ale wierzę, że w przyszłości nabierze wiecej rozwagi. Tło historyczne zostało przedstawione bardzo plastycznie, dodatkowym atutem są na pewno fotografie z epoki. Sam pomysł na fabułę i zagadka były bardzo dobre, a zakończenie zaskakujące. Idealna książka dla fanów gatunku!

Czytając o przygodach Klary Schulz wiem jedno, przy tej kobiecie nie sposób się nudzić. Raczej trzeba trzymać nerwy na wodzy, bo potrafi zachowywać się jak rozkapryszona nastolatka, która za wszelką cenę musi postawić na swoim. Aż trudno uwierzyć, że jest żoną i matką. Czasami miałam wrażenie, że należy nią potrząsnąć aby opamiętała się. Jednak im dłużej czytałam książkę tym bardziej przekonywałam się do bohaterki. W jej szaleńczym postępowaniu jest metoda. Potrafi zdobyć informacje dzięki swoim zwariowanym pomysłom.

Jak przystało na kryminał, musi być trup. I nie zawiedziecie się. Będzie, i to nie jeden. Opisy zbrodni z pewnością nie są dla wrażliwych czytelników. Autorka postarała się, aby tak wszystko opisać, by zszokować brutalnością, do której jest gotów posunąć się człowiek, który kieruje się chorą wizją i ją realizuje.
Zetkniecie się z hipnozą, numerologią i sadyzmem. Jaki mają związek te sprawy? Wbrew pozorom, łączy je bardzo dużo. Misterna intryga, liczne fałszywe tropy sprawiają, że nie będziecie się nudzić. Samo zakończenie zaskoczy was. Nie zabraknie też emocji od niedowierzania i łatwowierności po złość i przerażenie.