Koniec dzieciństwa

Arthur C. Clarke należy do najwybitniejszych twórców literatury – z szeroko pojętego nurtu fantastyki. Na jego powieściach wychowały się pokolenia, a kolejne odkrywają jego dzieła na nowo. Wystarczy tu wspomnieć „Spotkanie z Ramą”, czy „2001 Odyseja kosmiczna”. Na podstawie tej ostatniej powstał słynny film. Bodajże jedyny, w którym dźwięk w kosmosie się nie rozchodzi. Tak powinno być, ale twórcy wiedzą lepiej. A wracając do pisarza - to ostatnio trafiłem na książkę, którą czytałem dawno temu. Dzięki nowego cyklowi wydawnictwa Rebis mamy okazję zapoznać się z najsłynniejszymi dziełami z gatunku science fiction. To nie tylko czyta rozrywka, ale i treści które skłaniają do przemyśleń.

O książce możemy dowiedzieć się że:

O losach Ziemi decydują wielkie mocarstwa, a ludzkość z napięciem śledzi wyścig programów kosmicznych USA i Rosji. Gdy jednak człowiek ma już ruszyć na podbój kosmosu, kosmos przybywa do niego – nad największymi miastami planety pojawiają się ogromne statki obcych. Po okresie niepewności i daremnych próbach oporu sytuacja wygląda obiecująco: przybysze jednoczą państwa, eliminują ubóstwo i przestępczość, zaprowadzają powszechny pokój. Większość populacji jest zadowolona. Tylko nieliczni już mają świadomość, że nadzorcy rodzaju ludzkiego muszą mieć jakiś cel. Pytanie tylko - jaki? I co to będzie oznaczać dla świata?


Czy ludzkość jest gotowa na to co przynieśli ze sobą Zwierzchnicy? Niezwykle ciekawy obraz świata, który wręcz tonie...

Moją przygodę z serią "Wehikuł czasu" rozpocząłem książką "Aleja potępienia" i jak się okazało, to wystarczyło by w niedługim czasie, na moją półkę dołączyły pozostałe pozycje od Wydawnictwa Rebis. Czasem niewiele trzeba by się zachłysnąć, przepaść i pragnąć więcej i więcej, i więcej. Czasem wystarczy jeden impuls, by z rozmachem otworzyć się na całą serię dedykując jej specjalne miejsce. Tak było i w moim przypadku.

Kiedy napawałem się okładkową grafiką, oczami wyobraźni tuptałem ku amerykańskiemu obrazowi Independence Day (1996) reżyserii Rolanda Emmericha i w sumie sam moment obecności, pojawienia się obcych statków pasowałby tu idealnie, to jednak należałoby się zatrzymać z dalszym wywodem i spojrzeć na daty. Arthur C. Clarke przedstawił swoją wizję "najazdu" obcych w latach pięćdziesiątych ubiegłego wieku, więc jest to jakieś czterdzieści lat przez obrazem Emmericha. Taki rozkład sił stawia "Koniec dzieciństwa" w zupełnie innym świetle, w tym bardziej wizjonerskim.

Nad największymi miastami świata zawisły ogromne statki obcych. Jeżeli dotąd ludzkość zastanawiała się nad istnieniem we wszechświecie innych istot, to właśnie w tej chwili wszelkie wątpliwości zostały rozwiane. Nie jesteśmy sami i nigdy nie byliśmy. Wizyta obcych nie przyniosła za sobą zagłady ludzkości, wręcz przeciwnie, przyczyniła się do ustanowienia jej nowego porządku. Bez ubóstwa, wojen, przestępstw, ludzie w końcu mogli skupić się na swoich pasjach i zgłębianiu wiedzy. Czy to jednak ...

Wydawnictwo Rebis od dawna kojarzy mi się przede wszystkim z pięknie wydawanymi seriami dzieł zebranych Philipa Dicka i Franka i Briana Herbertów. Twarde oprawy, grafika Siudmaka na obwolutach i wstępy pisane przez fachowców od literatury SF&F wywierają znakomite wrażenie. Liczyłem, że seria "Wehikuł czasu" będzie charakteryzowała się podobnie atrakcyjną formą, ale czytelników czeka tu fatalne rozczarowanie. Zintegrowane okładki z wyginającego się, cienkiego kartonu i w większości fatalne grafiki okładkowe (akurat ta z "Końca dzieciństwa" jest raczej nijaka niż zwyczajnie paskudna) zniechęcają do kupowania tych książek, chociaż ich ceny są umiarkowane. Zdecydowałem się w końcu kupić i przeczytać przynajmniej te pozycje, z którymi wcześniej nie miałem okazji się zapoznać. Na pierwszy ogień poszedł "Koniec dzieciństwa" Sir A. Clarke'a. Książka wiekowa, bo z roku 1953, ale Rebis wydał wersję z poprawkami naniesionymi przez autora w późniejszych latach (dotyczą one zdaje się wyłącznie pierwszego rozdziału), nie jest to więc wersja oryginalna z 1953 r. Książka zestarzała się trochę i chwilami jej niekompatybilność z tym co wiemy obecnie o rozwoju wiedzy i nauki minimalnie przeszkadza w lekturze. Fabuła koncentruje się na jednym z typowych motywów literatury SF, czyli inwazji z kosmosu. Jest to jednak inwazja o mało agresywnym charakterze a jej prawdziwe cele są stopniowo ujawniane przez autora i same w sobie stanowią interesujący koncept odnośnie przyszłej ewolucji naszego gatunku...