Kiedyś ci wybaczę

Hejka!

Macie jakieś plany na weekend? U mnie będzie w połowie pracujący. 🙈

Znacie serię "Tułacze życie" od Ewy Bauer? Jakiś czas temu miałam okazję przeczytać 1 część "Za nasze winy", historia w niej zawarta spodobała mi się na tyle, że z wielką przyjemnością przeczytałam kontynuację, 2 część to "Kiedyś Ci wybaczę". Poznajemy dalsze losy rodziny Neubiner.

Michael Neubiner jako młody chłopak opuszcza dom rodzinny w Łanach. Aby pojąć za żonę Donatę musi zdać mistrzowsko egzamin na piekarza. Wraz z żoną założył rodzinę w Kołomyi, wiodą tam w miarę spokojne życie, jednak Donata nie wie, że mąż skrywa przed nią tajemnice. Czy sekrety młodego mężczyzny wyjdą na jaw?
Bohaterowie zmagają się z trudem codzinnego życia. Będzie im towarzyszyła miłość i szczęście, oraz smutek i śmierć.

"Kiedyś Ci wybaczę" to historia, która pokazuje jak ważne są więzy rodzinne, a także szacunek do drugiej osoby.
2 część czytało mi się również dobrze, a to za sprawą lekkiego pióra autorki. Historia rodziny Neubiner przeplatają jest z wątkami historycznymi, jest to tak napisane, że chce się czytać, a czytelnik się nie nudzi.

Ci którzy nie znają jeszcze autorki to zachęcam do sięgnięcia po sagę.

Dziękuję wydawnictwu Replika za egzemplarz książki.

Dzisiaj opowiem Wam nieco o powieści „Kiedyś Ci wybaczę”, która stanowi drugi tom cyklu Tułacze życie napisanego przez Ewę Bauer. Na kartach tego tomu wracamy do perypetii wielopokoleniowej rodziny Neubinerów.

Tym razem autorka skupia się w dużej mierze na losach Michaela, który po opuszczeniu rodzinnego domu w Łanach próbuje ułożyć sobie życie w Kołomyi. Chociaż z pozoru wydawać by się mogło, iż tak się dzieje, mimo że trudności na jego drodze nie brakuje, to jednak na skutek pewnych życiowych doświadczeniach mężczyznę na każdym kroku prześladują wyrzuty sumienia.

Ewa Bauer doskonale ukazuje zmagania bohatera z nieustannym poczuciem winy oraz jego ciągłe uginanie się pod brzemieniem noszonych w sobie sekretów, którymi z nikim nie może się podzielić. Przyglądamy się jak rozterki ukrywane przez bohatera stopniowo coraz bardziej wpływają na jego życie rodzinne oraz kontakty z otoczeniem.

W książce tej poruszony został również temat trudnych relacji rodzinnych. Z kart powieści wyłania się bowiem obraz siły tkwiącej w jedności rodziny, dzięki której pomimo przeciwności i różnorakich zawirowań bohaterowie są w stanie utrzymać się na powierzchni oceanu życia. Jeśli owa jedność zostanie nadszarpnięta to jednostce jest zawsze trudniej lecz jeżeli naderwane więzy zostaną odbudowane lub zreperowane, kiedy były w jakiś sposób nadszarpnięte, to w rodzinie tkwi ogromna moc.

Na tle historycznym śledzimy także wewnętrzne zagwozdki bohaterów dotyc...

Muszę przyznać, że do sag rodzinnych podchodzę dość sceptycznie, chociaż nie mogę zaprzeczyć, że lubię tego typu literaturę. Przyznam również, że zawsze podziwiałam osoby, które odważyły się pisać sagi. To trudne i myślę, że trzeba bardzo się skupić, aby rzetelnie wprowadzić z fabułę wszystkich bohaterów

W tej książce jest sporo osób, losy jednych są opisane bardzo szczegółowo, a innych pobieżnie. Nie ukrywam, że chwilami gubiłam się w tych wszystkich krewnych, powinowatych, żonach, mężach, braciach czy dzieciach. Ale autorka zadbała o to, aby w głowie czytelnika nie nastąpił zbytni chaos i zaraz na początku książki umieściła drzewo genealogiczne rodziny Neubinerów zaczynające się od najstarszych, ale moim zdaniem również najważniejszych osób. I przyznam szczerze, że podczas czytania często zaglądałam do tej „ściągi”.

Losy ludzi opisanych w tej powieści, to niejednokrotnie trudne i smutne lata, w których śmierć królowała mocno w każdym pokoleniu. Jest sporo miłości i małżeństw, chociaż moim zdaniem trochę mało takiego emocjonalnego romansu. Ale taki był widocznie zamysł autorki, aby pokazać zwyczajne, proste życie ludzi, pełne wyzwań i wyrzeczeń, ale często również ciepłe i pełne miłości.

Jest zatem nostalgicznie, a książka została napisana językiem bardzo odpowiednim do epoki w jakiej umieszczona została fabuła.

Wyraziści i nietuzinkowi bohaterowie od początku wzbudzają zarówno litość jak i ...

Druga część sagi "Tułacze życie" Ewy Bauer.
Tym razem książka jest bardziej poukładana i przedstawia losy Michaela Neubinera, który opuścił rodzinny dom w Łanach, pragnąc zostać piekarzem. W Kołomyi poznaje córkę piekarza Donatę, z którą po zdaniu egzaminów żeni się i ma dwójkę dzieci. Trzecie dziecko, które Donata rodzi w dojrzałym wieku umiera na zarazę. Donata nie może poradzić sobie ze śmiercią dziecka i powoli zatraca się w obłędzie. Michael, skrywa przed żoną tajemnicę, a wyrzuty sumienia nie pozwalają mu spokojnie spać. Raz podjęta błędna decyzja, a później niedopowiedzenia i kłamstwa rozdzielają go z przyjacielem. Michael wyjawia prawdę dopiero na łożu śmierci.

Książkę czytało się bardzo dobrze. Tym razem mamy historię jednego bohatera, do którego można się przyzwyczaić. Jest to miłe zaskoczenie, gdyż w pierwszej części postaci było dużo i trudno było nadążyć. Czytając można było przenieść się w czasie, gdyż książka przeplatana jest wątkami historycznymi.
Według mnie ta pozycja jest ciekawsza i jakby bardziej przemyślana od pierwszej części. W związku z tym z ciekawością będę teraz oczekiwała na trzecią część sagi.