Kawiarenka pod różą

Prawda jaki ładny, słodki tytuł? I można było się spodziewać słodkiej, odprężającej treści, ale nikt mi nie wmówi, że biorąc tą książkę do ręki spodziewałby się .. maksymalnej liczby przepisów kucharskich! Chyba więcej się nie dało? bo gdyby było więcej to ta niby-opowieść zagubiona pomiędzy babeczkami, ciasteczkami, puddingami straciła by całkiem rację bytu.
Co ta książka ma wspólnego z literaturą? To też do końca nie jest książka kucharska. Sens książek z przepisami i tworzeniem opowieści do nich jest wtedy, gdy treści poza przepisami dotyczą również tychże w postaci wspomnień, ciekawych anegdot, a jak to niegdyś pijano napoje albo jakie desery podawano w Staropolsce itp. Miło by było przy takiej okazji przeczytać rys historyczny czy pochodzenie danej potrawy. Ale tutaj autorka jakby z braku laku na fabułę(natchnienia widać brak) zapełnia przestrzeń jak leci czymś co może osłodzić nam tą perwersję.

Przykro mi, ale dla mnie to nie jest literatura. Koleżanka dostała w prezencie, podzieliła się nią ze mną, ale o ile ona lubi przyrządzać takie rzeczy i może cieszyć z tego prezentu, to gdyby na mnie trafiło.. wolę nie myśleć, co bym zrobiła z taka książką udającą z wierzchu powieść.
Polecić można, ale jako książkę kulinarną z przepisami na słodkie.

"Kawiarenka pod różą" podobnie jak "Przepis na szczęście" Katarzyny Michalak została zaliczona do kategorii książek kucharskich, w których mnóstwo jest różnego rodzaju recept na mniej lub bardziej wymyślne, smakowite słodkości. To taka książka, która bardzo dobrze wpisuje się właśnie w klimat Świąt i daje możliwość poeksperymentowania z nowymi przepisami. Sama wykorzystałam dwa z nich i muszę przyznać, że słodycze rewelacyjnie się udały.

Ale "Kawiarenka pod różą" to nie tylko pomysły na słodkości (choć zajmują zdecydowaną większość książki), to także ciekawa historia Amelii, która nie wiedzieć czemu pojawia się dość niespodziewanie w maleńkiej miejscowości o nazwie Zabajka położonej w Borach Tucholskich. Dziewczyna otrzymuje od tajemniczego T. zaniedbany dom z ogrodem przy rynku i pieniądze na rozpoczęcie nowego życia, czyli na przysłowiowy "start". Amelia cierpi na amnezję po tym jak została napadnięta i uderzona w głowę. Wybudzona ze śpiączki opuściła szpital nie wiedząc tak naprawdę kim jest i skąd pochodzi. Nie przypomina sobie również kim może być ów tajemniczy ofiarodawca i ma nadzieję, że niebawem wyjaśnią się jej wątpliwości i pamięć zacznie wracać.

Historia Amelii zapowiada się naprawdę ciekawie, a zakończenie książki to tak naprawdę obietnica bardzo interesującego dalszego ciągu. I choć mała Zabajka może się skojarzyć z nadmorską Pogodną, a kawiarenka, którą planuje otworzyć Amelia przywodzi na myśl sklepik z niespodzianką Bogusi to zaraz chciało...

Książka obyczajowa i kucharska w jednym. Przepisy- palce lizać:)