Jej sprawa

Prokurator Hanna Osul powraca. I to w jakim stylu. Początek tego sugeruje ale Hanna jest twarda, odważna i nieskorumpowana. Nie ma także powiązań z politykami i władzą. Czy to akurat dla niej dobre to nie wiem ale jeżeli autorka przedłuży cykl, to z całą pewnością będzie dążyła do odkrycia sprawy. I wszyscy ogarnięci żądzą władzy i pieniędzy powinni drżeć. Akcja w tej powieści jest bardzo dynamiczna, każda kolejna strona przynosi coś nowego, nowe informacje, nowe ślady, nowe tropy, nowe poszlaki lub poznajemy nowe osoby biorące czynny udział w mającym miejsce w rządzie cyrku. Atmosfera jest mocno napięta. Napięcie sięga chyba zenitu a emocje nie opuszczają czytelnika do ostatniej strony. Czy jest cokolwiek co usprawiedliwiałoby zbrodnię? Czy własne korzyści są ważniejsze od innych? Czy polityka i politykowanie musi prawie zawsze być brudne? Czy rządzący rzeczywiście pracują dla swoich wyborców? I do czego są oni zdolni aby osiągnąć własne cele? Mam szczerą nadzieję, że autorka pociągnie dalej rozpoczęty na zakończenie wątek i ukaże się kolejna część cyklu o dociekliwej i prawej prokurator Hannie Osul.

Hanna Osul nie może się pogodzić ze stratą męża i córki zwłaszcza, iż okoliczności tej tragedii nie są nadal jasne. Godzi się na niebezpieczny układ z przestępcą, iż weźmie sprawę morderstwa w zamian za informację o śmierci najbliższych. Okazuje się, iż sprawa dotyczy zamordowanego ministra sprawiedliwości...

„Jej sprawa” to wciągająca opowieść w której polityka, łączy się ze zbrodnią, a miłość zostaje wystawiona na próbę. Fabuła jest pełna zwrotów akcji i napięcia, co sprawia, że trudno oderwać się od lektury. Tempo akcji narasta stopniowo, a afera zatacza coraz szersze kręgi. Hanna pomimo osobistej tragedii stara się dojść do prawdy. Bohaterka niejednokrotnie staje przed trudnymi wyborami i moralnymi dylematami. Warto zauważyć, iż autorka świetnie odmalowuje postacie i ich relacje, co nadaje powieści głębi i autentyczności. Wątek polityczny dodaje całości dodatkowego smaku, sprawiając, że historia staje się jeszcze bardziej absorbująca. Dużym plusem są przedstawione gierki polityczne toczące się za zamkniętymi drzwiami.

Warto zauważyć, iż autorka zachowała odpowiedni balans pomiędzy prowadzonym śledztwem, a wątkami osobistymi. Wszystko spójnie i logicznie ułożone w jedną całość. Nic nie jest również takim jak nam się wydaje.

Podsumowując „Jej sprawa” to bardzo dobry kryminał z ciekawymi bohaterami i zaskakującym zakończeniem. Co istotne można czytać nawet bez znajomości pierwszego tomu.

“Jej sprawa” Anny Kaczanowskiej to tom drugi serii z prokuratorką Hanną Osul, ale z początku lektury wszystkie najistotniejsze fakty są solidnie przypomniane, więc bez wahania można również sięgnąć po niego bez znajomości pierwszego. Wiem, sprawdziłam osobiście! Jest to przede wszystkim dobra historia kryminalna. Intryga rozpoczyna się dosyć spokojnie, ale gdy tylko pojawiają się pierwsze tropy zaciekawia tak, że trudno się od książki oderwać. Są momenty zaskakujące, śledztwo prowadzi w naprawdę różne rejony. Ofiarą padł minister sprawiedliwości, zatem w historię lekko zaplątana jest polityka - ale spokojnie, są to tematy ogólnie, raczej dotyczące po prostu pragnienia władzy, więc nie musicie się wątków politycznych obawiać. Sprawę tę prowadzi oczywiście główna bohaterka, która jednak ma w niej osobiste korzyści - poszła na układ z pewnym osadzonym, by ten w zamian za odciągnięcie uwagi śledczych od jego znajomego zaoferował, że wyjawi jej prawdę o śmierci jej męża i córki. Co bardzo mi się w tej historii podobało, to fakt, że bohaterka nie jest tu typowym ‘’samotnym wilkiem', jej zespół jest zgrany, wszyscy dobrze się dogadują, nawet kiedy nie znajdą całej prawdy, bo Hanna działa przecież z ukrytymi motywami. To dobra, rozrywkowa kryminalna historia, która nieraz zaskakuje ścieżkami, którymi kieruje się śledztwo. Dobrze spędziłam z nią czas i na pewno będę chciała sięgnąć po jej kontynuację, która powinna ukazać się w przyszłości :)

Hanna Osul powraca w kontynuacji serii pt. "Jej sprawa", oczywiście autorką jej przygód jest niezmiennie Anna Kaczanowska.

W zamian za informacje na temat śmierci córki i męża, po dłuższej przerwie w wykonaniu zawodu, pani prokurator dołącza do śledztwa dotyczącego morderstwa ministra sprawiedliwości.

Nie przepadam za wielką polityką, a to jednak wokół niej wszystko się kręciło, ale sama zagadka kryminalna i wplątani w nią bohaterowie, sprostali moim wymaganiom. Odpowiadał mi ton tej historii, jej pozorny spokój, podskórne napięcie i ogólny klimat. Wszystko działo się w swoim tempie, co jakiś czas pojawiały się nowe tropy, za którymi podążałam wraz z funkcjonariuszami. Doceniam również dopracowane tło obyczajowe, które stanowiło mocny fundament całości oraz "dopieszczone" sylwetki wszystkich postaci.

Choć mamy do czynienia z kontynuacją serii, to można czytać ją jako osobną powieść. Dostajemy zupełnie nową sprawą kryminalną, a ważniejsze wydarzenia z poprzedniej części zostały tutaj rzetelnie przypomniane.

Mam nadzieję, że Pani Anna mi wybaczy, ale tak jak poprzednia książka autorki "Okaleczone" bardzo mi się podobała, tak w tą nie potrafiłam się wgryźć w fabułę. Już od pierwszego rozdziału miałam problem, bo totalnie nie wiedziałam, o co chodzi już na samym początku. Miałam wrażenie, jakby zaczynała ją czytać od środka, chociaż to były dopiero pierwsze jej strony. Kilka stron dalej, już było lepiej, bo zarys historii zaczął się klarować i czytanie zdecydowanie szło lepiej.
.
Niestety, jak dla mnie fabuła bardzo zawiła, za dużo bohaterów, których imiona i nazwiska mogą trochę przytłoczyć. Oprócz tego najbardziej przeszkadzał mi fragment z muchą pozostawiającą ślady krwi ofiary, był on trochę nierealny, ale autorka wyjaśniła tę kwestię na końcu książki, więc wszystko jest jasne, jeśli chodzi o ten wątek. Czytając, również się zastanawiałam, jak policjanci się przemieszczali pomiędzy Wrocławiem i Warszawą. Może się mylę, ale miałam wrażenie, że w jednej chwili byli tutaj, aby zaraz po chwili być w kolejnym miejscu. Jeśli nie mam racji, proszę mnie poprawić😅
.
Jeśli chodzi o zakończenie, to przyznaję, że się w nim pogubiłam w nim i do końca nie wiem, jaki był finał tej historii. Nie chcę narzekać i skreślać tej książki, bo nie o to w tym tutaj chodzi. Widziałam o niej wiele pozytywnych opinii i to nimi możecie się kierować, po nią sięgając, po prostu coś mi nie zagrało w tej historii. Możliwe, że miałam zły czas na czytanie, ale jeśli chcecie sami się przekona...

"Jej sprawa" kontynuuje perypetie prokurator Hanny Osul, która wciąż nie może dojść do siebie po niewyjaśnionej stracie rodziny. W celu poznania prawdy wchodzi w układ z przestępcą - za informacje o winnym śmierci jej bliskich, wróci do pracy i weźmie najbliższą sprawę morderstwa...

Polityczne wątki zwykle dystansują mnie w książkach, a z drugiej strony ciekawiły mnie dalsze losy znanej mi z poprzedniej części bohaterki, więc z lekką obawą sięgałam po ten tytuł - na szczęście były to niepotrzebne niepokoje, bo historia naprawdę mnie porwała!

Bardzo mi przypadły do gustu dynamiczne intrygi, w które wpada nie tylko Hanna, ale i pozostali bohaterowie - zarówno na wysokich szczeblach, jak i w prywatnym zaścianku. W toku śledztwa dużo jest zwrócenia uwagi na szczegół (interesujący wątek z muchą!) oraz na niuanse psychologiczne w kolejnych przesłuchaniach.

Miłość i zbrodnia w literaturze często chodzą w parze - tutaj jest podobnie. Lekturze towarzyszy nie tylko gęsta atmosfera związana ze zbrodnią wysokiego kalibru, ale i silne emocje i namiętności, które ją ukształtowały. Dylematy Osul dają do myślenia, zwłaszcza, gdy występują tarcia pomiędzy tym, co słuszne, a tym, do czego dąży w prywatnej misji.

Widać tu ciekawy rozwój autorki, od pierwszego tomu serii poziom jest utrzymany, a warsztat podkręcony. Z chęcią będę sięgać po kolejne książki pani Anny, a ten tytuł serdecznie polecam 😊

Było to moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki, która zadebiutowała książką " Okaleczone" . "Jej sprawa" to kontynuacja " Okaleczonych", którą można czytać bez znajomości części pierwszej.

Główna bohaterka to prokurator Hanna Osul, która wraca do pracy po półrocznej przerwie. Motywacją ku temu jest chęć poznania prawdy o śmierci męża i córeczki. Byłam bardzo ciekawa tej książki i całościowo mi się podobało, mam jednak kilka zastrzeżeń.

+ Autorka zręcznie myliła tropy, dzięki czemu zakończenie długo nie było do przewidzenia

- Jednocześnie uważam, że mnogość wątków, bohaterów, nazwisk , to wszystko wpłynęło na spowolnienie rytmu czytania, wybijało mnie z toru

+ Fabułę uważam za bardzo ciekawą, gdzie polityka była barwnym tłem, ale nie przysłaniała głównego wątku, który ładnie korespondował ze sferą obyczajową książki

- Akcja książki w moim odczuciu mogłaby być bardziej podkręcona i dynamiczna, gdyż łapałam się na tym, że podczas lektury odpływam myślami

+ Świetnie wykreowani bohaterowie z którymi z przyjemnością bym się zaprzyjaźniła. Szczególnie postać głównej bohaterki, która jest autentyczna i profesjonalna, ale dna również o życiowy balans dzięki obecności w swoim życiu przyjaciół i rodziny

+ Zaskakujące zakończenie, które warto było poznać