Ja, inkwizytor. Wieże do nieba

Znakomite! Znakomite!
Dwie opowieści fantasy z cyklu o Mordimerze Madderdinie. Pierwsza „Dziewczyny Rzeźnika ” o brutalnym mordercy i śledztwie prowadzonym przez mistrza inkwizytora Knotte i młodego Mordimera Madderdina. Zakończenie było fantastycznie rozegrane. Autor zachwycił mnie woltą i to nie jedną:) Puenta też znana – młodość musi się wiele nauczyć, bo nie wszystko jest tym, na co wygląda. Opowieść znakomita. Przeczytałam od jednego podejścia.
Druga opowieść „Wieże do nieba” o śledztwie dotyczącym uprawiania czarnej magii i dwóch dumnych architektach, budowniczych katedr, także przeczytałam z przyjemnością. Najbardziej jednak zachwyciło mnie i powaliło na kolana przed inwencją autora, zakończenie. Ponownie nieoczekiwana wolta… Coraz bardziej wciąga mnie świat i sposób rozumowania Inkwizytorów… Madderdin jest zaledwie nieporadnym pacholęciem między inkwizytorskimi wygami… Musi się jeszcze wiele nauczyć i wiele zrozumieć. A ja pospołu z nim:)

Jacka Piekarę, kojarzę przede wszystkim z cyklu o inkwizytorze Mordimerze, który żyje w świecie, w którym Jezus zszedł z krzyża, a ludzie modlą się o to aby nie odpuszczać swoim winowajcom.Ten cykl doczekał już się paru ładnych tomów i chyba jeszcze nie raz usłyszymy o tym świecie.

"Ja inkwizytor.Wieże do nieba", to kolejna część, tym razem złożona z dwóch dłuższych opowiadań.
Pierwsza z nich to opowieść o mordercy, który w okrutny sposób morduje młode dziewczyny.Mordimer, mimo niechęci musi uczestniczyć w śledztwie jako asystent swojego nauczyciela, aby uzyskać jego pozytywną opinię, co do dalszej kariery w kręgu inkwizytorów.

Drugie, opowiada o rywalizacji, między dwoma architektami, którzy uciekają się do różnych nieczystych zagrywek, aby być tym, który postawi nową katedrę.Gdy rozchodzą się wieści, że jeden z nich korzysta z sił nieczystych, Mordimer rusza do akcji.

Ciekawa i wciągająca historia, która sprawiła mi dużą frajdę.Dodatkowo forma audiobooka sprawiła, że ta część podobała mi się nawet bardziej.Lektor świetnie oddawał atmosferę krainy w której przyszło żyć bohaterom, a także charaktery postaci.Interesująca rozrywka w nietypowej dla mnie formie.
Polecam.

Niestety wygląda na to, że Piekarze nie tylko skończyły się pomysły na kontynuację serii, ale także w ogóle pomysły dotyczące Madderdina. Oba opowiadania zaczynają się ciekawie, ale w miarę przemierzania kolejnych stron robi się gorzej. Akcja wlecze się, są głupie zbiegi okoliczności, a także wkurzają niezwykłe wręcz klapki na oczach Mordimera. To ostatnie zapewne było zamierzone z powodu małego doświadczenia naszego inkwizytora, ale moim zdaniem zbyt przejaskrawione. W pierwszym opowiadaniu bardzo szybko można wywnioskować, kto jest winny, więc zakończenie po prostu rozczarowuje. Druga historia prezentuje się nieco lepiej, fakty nie są już tak jednoznaczne, a i zakończenie (a dokładniej epilog) jest w porządku. Na pewno nie polecam ludziom, którzy przyzwyczaili się do twardego Mordimera, z Kostuchem u boku, i którzy innej wizji inkwizytora nie zniosą. W tych dwóch opowiadaniach nasz bohater jest nieco fajtłapowaty i ma niesłychanie dziwne poglądy na świat. Na wysokim poziomie jak zwykle stoi wydanie książki przez Fabrykę Słów. Okładka nieco przekombinowana, ale zawartość jest świetna. Książce dałbym 6, bo to zdecydowanie nie jest poziom poprzednich części.

Każdy od czegoś zaczyna... A początki Mordimera są ciężkie, z trudem rozpoznałam bohatera, którego znam z poprzednich części. Madderdin jest młody, niedoświadczony i prowadząc dochodzenie niekiedy się potyka, błądzi, daje się zwieść i schodzi na manowce a ja mam nieodparte wrażenie, ze autor wraz z nim. Bo akurat pewna nieporadność bohatera mi się podoba. Zwłaszcza to, że Mordimer nie od pierwszej swoje sprawy jest alfą i omegą. Jednak same historie wg mnie są dość słabe, czegoś im brakuje, jakiegoś pazura, żeby nie powiedzieć 'jaja'.

Dwie dobre mini-powieści. Momentami mi się dłużyły, jednak czytało się naprawdę przyjemnie i z zainteresowaniem. Według mnie nie jest to już to samo co "Sługa boży" i "Młot na czarownice", jednak nadal książki Piekary mają to coś w sobie, co mnie do nich ciągnie. Autor świetnie pokazał początki Mordimera, jego omylność i brak doświadczenia. Jako dobre czytadło dla przyjemności cykl o inkwizytorze zawsze się sprawdzał i tak jest również tym razem, polecam.

jest to część o Mordimerze, którą męczyłam najdłużej, nawet w trakcie jej czytania zabrałam się za inną książkę co nie zdarza mi się prawie wcale...średnio przypadł mi do gustu żółtodziób Madderdin, histrorie wydały mi się jakby płytkie, przesadnie wydłużone, nie przekonały mnie. Całość oceniam na 3+, czyli niby poprawnie, ale bez szału.

Nieco brutalna, ale porywająca lektura. Główny bohater wyjątkowo przypadł mi do gustu za swoje podejście do życia. Kolejne tomy o przygodach inkwizytora również są warte przeczytania

Świetna. :) Styl pisania, kreacja postaci, fabuła - wszystko jak najbardziej ok. Cały cykl o Mordimerze to pozycja obowiązkowa miłośników fantastyki. :)

Dwa opowiadania z życia inkwizytora. Jest młody, niedoświadczony, ale z łatwością rozpoznajemy w nim tego który zostanie sławnym Mortimerem. Dobre.

Ekstra! Naprawdę godna polecenia pozycja!

Nie oczarowała mnie... Bez polotu.