Ja, Inkwizytor. Płomień i Krzyż t.I

Jacek Piekara, to pisarz znany mi przede wszystkim z cyklu książek o inkwizytorze Mordimerze, który żyje w alternatywnym wszechświecie, w którym Jezus zszedł z krzyża i ukarał winowajców.Inne jego dzieła, jakoś nigdy nie wpadły w moje ręce.Oczywiście słyszałem o innych jego dzieła, ale nie złożyło się abym je czytał, czy posiadał.

"Płomień i krzyż" to pierwszy tom cyklu o wspominanym inkwizytorze.Opowiada on o początkach kariery Mordimera, jak doszło do tego, że został tym kim został, kim była jego rodzina, oraz jak sobie radził w świecie przed objęciem przez niego tak ważnej funkcji.

Tom składa się z kilku dłuższych opowiadań, z których ciekawsze opowiada o pewnej luksusowej kurtyzanie, która jest równocześnie potężną wiedźmą, oraz tytułowe "Płomień i Krzyż" mówiące o o poszukiwaniach niezwykle istotnej dziewczynki, która posiada ponoć tajemniczą moc.Przy okazji pojawia się chłopak, który okazuje się kimś znacznie potężniejszym, niż ktoś by mógł przypuszczać.

Książkę, dzięki Bibliotece Akustycznej otrzymałem w formie audio i muszę przyznać, że ta wersja również odpowiada mi pod każdym względem.Usiąść wygodnie i wsłuchać się w interesujące treści.Czegóż chcieć więcej?Pozostaje mi tylko polecić.

Zdecydowanie warta polecenia, choć TRZEBA przeczytać ją dopiero po lekturze 4 tomów opowiadań o Mordimerze. Autor zrehabilitował się po niezbyt udanym finale "Łowców dusz" i nakreślił zupełnie nowe, choć troszkę znajome wątki świata w którym Chrystus zszedł z krzyża i srodze ukarał grzeszników. Mordimera w Mordimerze tu bardzo mało, pojawia się na chwilę w 2 opowiadaniach, ale całość fabuły dotyczy właśnie jego. Poznajemy wiele nowych postaci, część zawiłych zagadek z przeszłości zostaje rozwiązana ale autor (jak zawsze) serwuje nam na finał dużą dawkę suspensu oraz... napis "koniec tomu pierwszego". Z niecierpliwością czekamy na następny.

Cały cykl o Mordimerze darzę wielką sympatią, choć z czasem niestety mnie już nuży, dlatego sceptycznie podchodziłam do tej części. Jakie było moje zdziwienie! Książka dobra, wyjaśnia się młodość Mordimera, do której często nawiązywał w poprzednich czterech tomach. Wciągające opowiadania, młody inkwizytor, który nie powtarza w kółko swoich powiedzonek o czułym powonieniu czy ziarnach i plewach. Jeden z lepszych tomów, polecam, ale dopiero po przeczytaniu Sług, Młotu i reszty.

Nie wiedziałam, że ten tom spodoba mi się aż tak bardzo. Perspektywa całkiem innego inkwizytora była bardzo pouczająca. Poza tym wszystkie te historie są ze sobą ściśle powiązane i to też przypadło mi do gustu. Jednym słowem warto to przeczytać. Jednak dobrze jest zacząć sobie od pozostałych tomów i dopiero na końcu zabrać się za czytanie tego, aby nie zepsuć sobie całej zabawy. Mówię tu o historii Mordimera.

Tę książkę przeczytałam jako drugą, jeśli chodzi o dorobek Pana Piekary. Niestety przeczytałam, że popsułam sobie całą zabawę, szkoda... Bardzo podoba mi się sposób opisanych losów Mordimera i jego "opiekuna" Lowefella.Jestem bardzo ciekawa co dzieje się dalej. ;'] Polecam, wciąga.

pomysł dobry, ale zaczynając od tej książki, można popsuć sobie zabawę... radzę zaczynać od "Sługi Bożego" a ową książkę pozostawić sobie na koniec... w końcu wszystkie tajemnice zawsze lepiej się odkrywa wiedząc, czego chcemy się dowiedzieć... polecam gorąco...

Nie bardzo wiem jak o niej napisać... Z jednej strony przyjemna, wciągająca, odkrywająca sporo tajemnic głównego bohatera. Z drugiej - trochę zbyt przewidywalna (choć zaskakuje w kilku miejscach) i brak jej dynamiki poprzednich części. Ogólnie warta polecenia

Rewelacyjna powieść fantasy. Cieszę się na myśl, że jeszcze tak wiele tomów przede mną. W tym tomie poznałam dzieciństwo i rodzinę Mordimera Madderdina oraz Arnolda Lowefella, kogoś ważnego w przyszłości inkwizytora... początek ich wspólnych losów.

Kwiecisty styl, zgrabnie skonstruowana fabuła, garść kolejnych zagadek - po prostu Piekara. Mam nadzieje tylko, że autor nie ulegnie pokusie przesadnego kiełbaszenia fabuły i pospieszy się z tomem 2. ;)

Dobry początek opisania dzieciństwa i młodości inkwizytora. Odsłania pewne tajemnice, ale każe zastanawiać się nad kolejnymi. Z niecierpliwością czekam na ciąg dalszy.

Radzę poważnie potraktować rady szanownych przedmówców. Przygodę z Mordimerem trzeba zaczynać w określonym porządku, z prequelem na końcu. Inaczej dużo się traci.

Początek trochę ostudził mój zapał, ale potem nie mogłem się od niej oderwać xD

Zapowiada się ciekawie, zobaczymy co dalej...