Ja, inkwizytor. Dotyk zła

Jak na siódmy już tom pomieszanej serii o przygodach Mordimera czuję się wyjątkowo dobrze w tym świecie.
Dwa długie opowiadania (w porównaniu z tymi z pierwszych czterech tomów) zaskakują konstrukcją fabuły i naprawdę ciekawią.
Przy Dotyku zła w pewnym momencie, gdzieś po środku dało się wyczuć, kto tak naprawdę stoi za dziwnymi zachowaniami miejscowych mężczyzn, ale początkowo siatka tropów jest szeroka. Sama opowieść mocno mroczna, duszna, ciężka. Koniec zaskakuje, zwłaszcza, że i Mordimer dłuższą chwilę zastanawia się co uczynić, przez to i czytelnik zostaje zmylony.
Drugie opowiadanie Mleko i miód dużo lżejsze, ale znów nie pozbawione emocji. Choć humor i ironia nie odstępują jak widać Piekary, to w tej opowieści znaleźć można wiele życiowych prawd, nieco romantyzmu nawet, a jakże. Pod względem zainteresowania trzyma poziom Dotyku zła, ale jeśli chodzi o wyjaśnienie tajemnicy wioski Herzelei to nie jest to szczyt pisarskiej wyżyny, nieco naciągane i przekombinowane, a ja spodziewałam się raczej prostego wyjaśnienia. Nie za każdym tajemniczym śledztwem Madderdina stoi czarownica, czarownik, demon czy inne zło, ale do tej pory jakoś Piekara sprytnie wychodził z każdej opowieści. Brzmiało to logicznie, jak tylko logicznie może być w tym uniwersum. W Mleko i miód koniec był zbyt patetyczny, choć niewątpliwie też smutny.

Na książkę składają się dwie krótkie powieści, których bohaterem i narratorem zarazem jest inkwizytor Mordimer Madderdin, znany czytelnikom cyklu inkwizytorskiego, który Piekara zapoczątkował „Sługą bożym”, a może „Młotem na czarownice”, już nie pamiętam.
Tym razem mamy do czynienia z prequelem, to jest utworem opowiadającym o wydarzeniach wcześniejszych, niż opisane w tomie pierwszym, lecz napisanym później. Mordimer jest jeszcze młodym człowiekiem i właśnie niedawno ukończył Akademię Inkwizytorium, a sprawy, których się podjął są jednymi z pierwszych w jego karierze.

Jak zawsze w tym cyklu, rzecz się dzieje w alternatywnej przeszłości, w której Jezus zszedł z krzyża i ogniem i mieczem pokarał swoich prześladowców. Wygląda to mniej więcej na XV-XVI wiek.