Galeria złamanych piór

Książka w pełni ukazująca zaściankową megalomanię naszych rodzimych twórców. A może było to wynikiem prowadzenia przez pana Kresa nie do końca wolontarnie działu "Kącik złamanych piór"? Trudno powiedzieć. Dość, że książka, będąca zbiorem obrzydliwie prześmiewczych i obraźliwych opinii o nadsyłanych do redakcji tekstach, nie uczy niczego, poza tym, jak nie należy pisać? Jak zatem należy? Na to pytanie pan Kres nie udziela odpowiedzi (nie potrafi?), pozostawiając wrażenie niedosytu i straconego czasu (o którym zresztą nagminnie wspomina autor w odniesieniu do czytania otrzymanych materiałów). Pozycja jest genialnym przykładem tego, że posiadanie wiedzy wcale nie oznacza umiejętność jej przekazania. Brak konkretów, nadmiar epitetów, wszechobecny, przytłaczający ciężar ego redaktora Kresa, do zmęczenia powtarzającego swoje "pouczające" krytyki rodem ze szkoły podstawowej czynią tę książkę wartą polecenia początkującym pisarzom ze szczególnymi upodobaniami masochistycznymi lub dla twórców świadomie cierpiących na nadmierną pewność siebie. Wszystkim innym szczerze odradzam.

Dla tych, którzy chcą coś sami napisać z gatunku fantasy i nie tylko pozycja obowiązkowa. Przedruk felietonów z Fenixa I Sf. Autor daje garść dobrych rad. I nade wszystko zachęca do samodzielnej pracy i jak największej liczby lektur. Pouczająca rzecz.