Grombelardzka legenda. Wstęgi Aleru

„Grombelardzka legenda. Wstęgi Aleru” to konytnuacja „Serca gór”. Jednakże, Feliks W. Kres przyzwyczaił nas już do zmiany stylu i koncepcji w każdej kolejnej części „Księgi Całości”. Poprzedni tom urzekał czytelników krótką formą, czyli opowiadaniami przygodowymi. Tym razem autor postawił na powieść, dzielącą się na trzy części, przy czym skupił się na wznioślejszych aspektach historii, czyli walce Aleru i Szerni. Choć plusem powieści są przede wszystkim dobrze napisani bohaterowie, to Kres pokazuje, że nikt nie może czuć się bezpieczny, nawet legendy. Autor uświadamia nam, że wszystkie rozumne gatunki są niczym wobec potęgi Całości.

Niejednokrotnie byłem bardzo poruszony podczas lektury i muszę przyznać, że w moich oczach pojawiły się łzy. Zdecydowanie jest to fantastyka dla dorosłych i z każdym kolejnym tomem rozumiem dlaczego ta seria jest tak wychwalana i stawiana obok „Sagi o wiedźminie” (choć dla mnie nie dorównuje dziełu Sapkowskiego). Feliks W. Kres po raz kolejny prezentuje swój szeroki warsztat literacki i to jak płynnie może przejść od jednej formy literackiej do innej.

Jednak jakoś bardziej do gustu przypadło mi „Serce gór” niż „Wstęgi Aleru”. Zdaje mi się, jednak, że ta powieść będzie bardzo ważna w kontekście całego cyklu.

Więcej recenzji znajdziecie na Instagramie @chomiczkowe.recenzje oraz na blogu chomiczkowerecenzje.blogspot