Pani Dobrego Znaku. Wieczny pokój

Prawdę mówiąc niezbyt zainteresowała mnie ta książka. Czytałam tylko po to, żeby skończyć, bo nie lubię zostawiać książek w połowie. Na początku bardzo się nudziłam. Niektóre momenty były nużące i nieciekawe, a było ich wiele. Czytałam je, a po chwili już zapominałam o czym była mowa. Znośnie zaczęło się robić dopiero w połowie i dzięki temu skończyłam czytać tę książkę. Dla mnie polska fantastyka jest kiepska, bardzo kiepska. Najbardziej cenić zawsze będę tylko i wyłącznie Sapkowskiego i przez to wszyscy inni polscy fantaści na zawsze pozostaną w jego cieniu. Gdyby nie mój upór - już w połowie odłożyłabym tę książkę na miejsce. Nieciekawa i nudna. Niemniej planuję przeczytać drugi tom, żeby mieć to z głowy. Jestem niemal pewna, że innych książek Kresa nie przeczytam. I niestety, nie polecam nikomu.

A ja przeciwnie. Polecam Kresa i nie tylko serię szererską, ale inne książki jego autorstwa. Z pewnością nie jest to łatwa i przyjemna literatura, wymaga skupienia, śledzenia akcji. Ale wszystko to warte jest zachodu, bo to kawał dobrej literatury. A Polska fantastyka nie jest kiepska, jest jej mało w porównaniu z zagraniczną. Jest inna, bo mało w niej elfów, krasnoludów i magii. Jednak taka jaką lubię. A w szczególności Kresa, którego z całego serca polecam...od wydanych przez Fabrykę Słów jego felietonów, po Egaher i cykl szererski.

Bardzo ciekawa i interesująca. Pierwszy raz spotykam się z tego typu książką. Polecam.