Furia

To moje pierwsze spotkanie z twórczością tego autor i pewnie nie ostatnie. "Furia" to ciekawy i wciągający kryminał, który czyta się lekko i błyskawicznie. Fabuła intrygująca, tajemnicza do pewnego momentu, dość dynamiczna. Niestety, trochę zbyt chaotyczna, no i te masowe powtórzenia oraz literówki, które coraz częściej mnie irytowały. Jednak świetnie skonstruowany obraz mordercy, jego osobowość niwelowały ten niesmak. Także kilku innych bohaterów drugoplanowych również wykazało się charyzmą, wyjątkowością, przyćmiewając główną parę, czyli Katię i Harrego. Jedntm słowem- jest dobrze!

Gdy zobaczyłam fragment opisu tylnej okładki: ,,Zimny poniedziałek październik 1992" wiedziałam, że to książką którą muszę przeczytać. Nie można przejść obojętnie obok roku w którym przyszło się na świat(nie ma to jak zdradzić swój wiek 😜). Dodając do tego styczność z rasowym kryminałem - must read.
Harry to policjant z krwi i kości. Jego największą słabością są: piękne kobiety, alkohol i dość brutalne podejście do przesłuchań. Dzięki jego metodom zostają mu przydzielane trudne sprawy. Jedną z nich poprowadzić ma z nową policjantką Katią Domagała. W lesie zostają znalezione zwłoki kobiety. Podczas śledztwa udaje się ustalić, że ktoś uwodzi piękne kobiety by się zabawić. Kiedy coś nie idzie po jego myśli zabija je. Czy uda się odnaleźć mordercę nim ten uderzy po raz kolejny?
Podczas czytania tej książki dotarło do mnie, że dawno nie miałam do czynienia z takim typowym kryminałem. Brakowało mi tej atmosfery lat 90, prowadzenia śledztwa etapami. Już prawie zapomniałam o tym, że mam słabość do policjantów takich jak Harry. Naprawdę miło spędziłam czas z tym kryminałem. Ode mnie 7/10.

Michał Larek świetnie czaruje swojego czytelnika słowem! Kreacja postaci w punkt, język bardzo charakterystyczny, a wątek mordercy dobrze poprowadzony. Historia trzyma w napięciu do samego końca. Polecam! A sama z chęcią sięgnę po drugi to tej trylogii :)