Tytułowy Sinuhe to narrator i główny bohater powieści M. Waltariego, który u kresu swoich dni, będąc na wygnaniu, spisuje wspomnienia. Historia jego życia, pełna melancholii i tęsknoty za przeszłością, to również historia kraju jego urodzenia.
Akcja książki toczy się na terenie Dolnego i Górnego Egiptu oraz ziem z nim sąsiadujących u schyłku panowania XVIII dynastii. Wraz z głównym bohaterem jesteśmy świadkami wydarzeń z czasów rządów aż pięciu faraonów: złotego wieku Amenhotepa III (od ok. 1375 r. p.n.e), rewolucji Echnatona (1351-1335 r. p.n.e) powrotu do dawnych tradycji za Tutanchamona (1333-1323 r. p.n.e) stagnacji znienawidzonego Eje (1323-1319 r. p.n.e) i reform Horemheba (1319-1292 r. p.n.e).
Tło historyczne powieści jest istotne ze względu na losy głównego bohatera, powiązane, z racji wykonywanego zawodu i umiejętności, z osobami kolejnych faraonów i uwikłane w burzliwe wydarzenia tamtych czasów. Jednak brak znajomości historii starożytnej przez czytelnika nie przeszkadza w zrozumieniu i odbiorze tej ponadczasowej lektury.
Dla Waltariego osadzenie akcji książki w starożytności stanowi jedynie środek do przedstawienia uniwersalnych prawd, spostrzeżeń na temat ludzkiej natury w ogóle i mądrości płynącej z obserwacji otaczającego świata.
Sinuhe to postać z krwi i kości. Człowiek inteligentny, głodny wiedzy, ciekawy świata, stawiający pytania i szukający na nie odpowiedzi, dobry, uczciwy, ale też naiwny, tchórzliwy, popełniający te sa...