Błąd komisarza Palmu

Bardzo chciałam przeczytać całą serię kryminalną tego autora. Mika Waltari raczej nie kojarzy się z kryminałami. A tu - niespodzianka.  Akurat Błąd Komisarza Palmu opiera się raczej na naiwności jego asystenta i za mało jest regionalizmów, jednakże książkę czyta się bardzo przyjemnie.
Za mało regionalizmów oznacza dla mnie, że nie jest to Donna Leon (której książki aż kipią Wenecją i trup poniewiera się gdzieś obok). Pierwsza książka z serii (Kto zabił panią Skroff) zrobiła na mnie większe wrażenie i co więcej, widać tam było miasto. Tu akcja toczy się właściwie w domu. 
Nie oznacza to jednak, że jest to lepsze / gorsze. Ja spodziewałam się czego innego, ale to tylko moje oczekiwanie i wymysły. :) 
Bardzo ładnie poprowadzone dochodzenie, nic nie wiadomo aż do końca, choć fakty i sugestie podane są na talerzu niejako od początku. 
 
 Poza tym, ja naprawdę lubię, kiedy kryminały zmuszają do myślenia i dedukcji, a nie są przepełnione krwią, flakami i brutalnością. I dlatego muszę jeszcze znaleźć trzecią część Komisarza Palmu.