Dzieci Húrina

Cieszę się, że wznawiane są trudno dostępne książki Tolkiena. "Dzieci Hurina" - poprzednie wydanie używane kosztowało swego czasu miliony monet.
Wydanie wznowione posiada piękne ilustracje Alana Lee, szkoda jedynie, że nie zastosowano tu ilustracji w ramkach jak było w przypadku "Berena i Luthien",mimo to książka prezentuje się pięknie.

Tyle uwag o wizualnej części wydania.

O czym jest powieść?
Myślę, że najtrafniej fabułę opiszę cytat z książki:
"Tak to już bywa, że kiedy człowiek ucieka przed swoim strachem, może się przekonać, że zdąża jedynie skrótem na jego spotkanie".
Opowieść przedstawia historię rodziny Hurina, syna Galdora. Po bitwie Nieprzeliczonych Łez, zostaje on uwięziony przez Morgotha. Czarny Władca przeklina los rodziny mężnego wojownika, zaś ci na przekór wszystkiemu usiłują ukryć się przed swoim przeznaczeniem. Niestety decyzje, które podejmują prowadzą ich wprost w ramiona fatum.

Powiem szczerze, że Autor okrutnie obchodzi się z głównymi bohaterami. Mimo to, Tolkien daje nam bardzo ważną lekcję , by nie unosić się dumą, by nie odtrącać rad przyjaciół, którzy dobrze nam życzą, a przede wszystkim, że nie można uciekać przed swoim przeznaczeniem, bo nawet jeśli ukryjemy się przed nim w ciemnym lesie, ono i tak nas znajdzie.

Książkę czyta się jednym tchem. Jest to piękna, ale i zarazem smutna opowieść. Polecam jednak, bo obok takiej powieści Tolkiena, nie można przejść obojętnie.

Nie chcę się specjalnie nad tą książką rozwodzić, szczególnie, że dawno jestem po lekturze Silmarillionu, więc ta historia jest mi bardzo dobrze znana i ciągle pozostaje jedną z moich ulubionych i jest jednocześnie chyba jedną z najsmutniejszych. Podoba mi się, że jest tu jednak zdecydowanie bardziej rozwinięta, inaczej napisana i wersja z Silmarillionu wydaje się być raczej streszczeniem. Mamy też fragmenty od syna Tolkiena, dotyczącej pracy właśnie nad Dziećmi Húrina, mamy drzewa genealogiczne, mamy mapki, mamy spis imion czy nazw. Jeśli ktoś się zastanawiał, czy warto kupić tę książkę dla tej jednej historii, szczególnie jeśli znamy ją już z Silmarillionu, to uważam, że jak najbardziej warto.

Książkę posiadam na swojej półce i nie żałuję jej zakupu. Dlaczego? Bo to powrót do krainy Śródziemia, do świata, gdzie wszystko jest możliwe i nie ma mowy o nudzie :-) Mimo to, uważam, że nie jest to mistrzostwo. Myślę, iż akcja dzieje się odrobinę za szybko. To nie jest już książka J.R.R. Tolkiena. I choć jego syn korzystał z notatek pisarza, uważam, że to nie ten sam styl, że to nie to "coś", co towarzyszyło mi przy innych książkach brytyjskiego pisarza.

Kolejny raz można się przenieś do Śródziemia. Nie do III Ery, nie do wielkich wydarzeń, ale do zwykłych-niezwykłych losów tych którzy przeciwstawili się Morgothowi. Świetna szata graficzna ale to przecież Alan Lee. Smutna ale takie były losy tej krainy. Polecam.

Tak tak język Tolkiena zachwyca, ale fabuła także. Wiadomo, że diametralnie różni się od Władcy Pierścieni, lecz tak czy siak zaliczyłabym ją do pozycji obowiązkowych każdego szanującego się fana fantastyki.

Swietna ksiazka, napisana w mistrzowskim stylu. Opowiada o tragicznej historii potomstwa Hurina, na ktorym ciazy klatwa Morgotha. Polecam na dlugie zimowe wieczory.

Dobra, smutna książka, chyba piersza, którą przeczytałem, która nie kończy się happy end'em, jednak polecam wszystkim fanom, nawet nie koniecznie fantastyki !

Moim zdaniem niepotrzebna reedycja opowieści zawartej już w "Silmarillionie" i innych "Niedokończonych opowieściach". Raczej dla FANatyków niż dla FANów.

Troszeczkę powielanie "Silmarillina", ale czyta się przyjemnie i dobrze jest jeszcze raz wrócić do starych czasów Śródziemia.

Jedna z pierwszych książek Tolkiena, które przeczytałam po Władcy Pierścieni. Ciekawa treść i szczegółowe opisy. Polecam

Fajne fajne, chociaż w porównaniu do opisu z Sirmarillionu jest chyba tylko więcej dziwnych aktów w ramach ekspiacji =p

Dla mnie geniusz. Chyba nawet lepiej się czytało od LOTR. Przedstawiona historia całkowicie mnie urzekła:P Polecam!

Trudna, lecz świetna lektura. Tyle jestem wstanie powiedzieć - najlepiej samemu przeczytać.

hoh zagalopowałem się, x00 lat zamiast tych n-tyś. Szkoda że nie można edytować komentarzy.