Dylemat

To moje trzecie spotkanie z Amosem Deckerem. Powiem na wstępie, że równie udane jak dwa poprzednie. Na tyle satysfakcjonujące, że rzuciłam się w poszukiwaniu informacji o kolejnej części. Uff. Jest, a więc mogłam czytać spokojnie z wiedzą, że to jeszcze nie koniec.
Amosa nadal lubię. I choć w tej części częściej zagłębia się w swój wewnętrzny świat, nadal jest atrakcyjny i interesujący. Podobnie jak tok jego rozumowania. Niezmiennie jestem pod wrażeniem tego, co może dokonać umysł Amosa, co wyczynia, jak potrafi łączyć ze sobą fakty, jak funkcjonuje, jak myśli, jak działa. Kupiłam ten ciąg w pierwszej części, teraz pozostaje mi tylko kontynuować swoją fascynację.
W odróżnieniu od dwóch poprzednich części, tym razem nie odkrywamy sprawcy przestępstwa ponieważ znamy go niemal od pierwszych stron, ale szukamy drogi jaka do doprowadziła do zbrodni. Jak na część trzecią przygód tego samego zespołu to ciekawy i ożywczy zabieg. Ciekawy konstrukcyjnie i fabularnie. Świat staje na głowie, pierwsze podejrzenia lądują w koszu, a prawda jest nader pokrętna.
Nadal podoba mi się sposób odkrywania prawdy. Podobają mi się ślepe uliczki, błędne drogi jakimi podąża grupa Amosa. Współpraca i zrozumienie, wyrozumiałość, a także otwartość na choćby najbardziej szalone pomysły, stanowią znak rozpoznawczy tych ludzi. Ich relacje sprawiają, że kibicujemy im nie tylko na płaszczyźnie zawodowej, ale również i prywatnej. Bo i na tej zaczyna się coś dziać. Ponownie pojawia się bohater poprz...