Opinia na temat książki Dom głosów

"A gdybym powiedziała, że są takie rzeczy, przed którymi nie może pan uchronić swoich bliskich, uwierzyłby mi pan?
Gdybym powiedziała, że pewne zagrożenia, których sobie nawet nie wyobrażamy, już na nas czyhają, uwierzyłby pan?
Gdybym powiedziała, że istnieją na tym świecie siły zła, przed którymi nie ma ucieczki, uwierzyłby pan?".

"Usypiacz dzieci" wyrażenie to najlepiej obrazuje, na czym polega praca Pietra Gerbera, psychologa specjalizującego się w hipnozie. Chociaż jego pacjenci zwykle nie przekraczają dwunastego roku życia, zgadza się pomóc koleżance po fachu i kontynuować terapię kobiety, która twierdzi, że jest odpowiedzialna za śmierć brata. Jednak to co odkryje zachwieje jego ułożonym dotąd życiem. Jakie sekrety kryją się w Domu Głosów?

Donato Carrisi zabierając nas do Florencji wprowadza nas nie tylko w labirynt krętych zabytkowych uliczek, ale i zagłębia w najmroczniejsze zakamarki ludzkiego umysłu. Świata, pełnego ukrytych znaczeń; kreowanego dziecięcą pamięcią, interpretacją i wyobraźnią. Stopniowo zacierając granicę pomiędzy tym, co rzeczywiste, a zmyślone; prawdą, a urojeniem. Historia opowiedziana przez Hannę w równym stopniu przeraża, co fascynuje. Samotne dzieciństwo, częste przeprowadzki i ściśle określone zasady, które mają chronić, ale wymagają bezwzględnego przestrzegania. Oraz mały dzwoneczek przywiązywany czerwoną satynową tasiemką...

"Dla dziecka rodzina jest najbezpieczniejszym miejscem na ziemi. Albo najgroźniejszym".

Thriller psychologiczny okraszony sporą dawną grozy, gdzie pierwsze skrzypce gra klimat: mroczny, gesty, dołujący, niepokojący, przyprawiający o dreszcze.
Dla mnie doskonały.