Opinia na temat książki Dom głosów

Ten sekret już zbyt długo pozostaje w ukryciu…
•
„Dom głosów” to pierwsza przeczytana przeze mnie książka Donato Carrisi. Zaciekawiła mnie od pierwszych stron i nie potrafiłam się od niej oderwać.
•

Pietro Gerber jest psychologiem dziecięcym, specjalizującym się w hipnozie. Pomaga swoim pacjentom odzyskać wspomnienia.
Pewnego dnia dostaje telefon od australijskiej psycholożki. Prosi go o pomoc jej pacjentce, której podczas hipnozy wypociło się wspomnienie morderstwa. Hanna Hall jest przekonana, że jako dziecko zamordowała własnego brata.
Pietro, choć sceptyczny postanawia spotkać się z Hanną na sesję hipnozy chociaż nie zajmuje się dorosłymi.
Szybko okazuje się, że w psychiatrze poruszona zostaje jakaś struna, przez którą angażuje się w sprawę bardzo osobiście.
•
W tej książce porusza się tematy ukrytych wspomnień, oszustw naszej pamięci oraz tego jak nasi rodzice są centrum naszego wszechświata i nawet, gdy są toksyczni, to ufamy im bezgranicznie.
•
„Najgorsze odkrycie dla każdego dziecka to zrozumienie, że mama i tata nie są nieomylni. Gdy dziecko zyskuje taką świadomość, uprzytamnia sobie też, że jest trochę bardziej samotne w stawianiu czoła zastawionym przez świat pułapkom.”
•
Fascynuje mnie temat wspomnień. Wspomnień, które przez życie odciskają na nas piętno. Budujemy je z pomocą bliskich lub nas samych. Czasami, żeby radzić sobie z pewnymi wydarzeniami czy emocjami kreujemy inną rzeczywistość. W dzieciństwie jesteśmy bardzo podatni na sugestie, a więc nasz świat jest tworzony przez osoby przebywające blisko nas.
•
Bohaterowie tej książki borykają się z traumami i narzuconymi wspomnieniami. Obserwujemy jak z czasem mierzą się z rzeczywistością.
Chociaż na pewnym etapie możemy domyślać się w jakim kierunku idzie historia, to sam proces odkrywania prawdy jest fascynujący. Gdy skupimy się na aspektach psychologicznych, to dostrzeżemy w tej książce wiele dobrego.