Diabeł w obrączce

„Diabeł w obrączce” czyli czwarta część fenomenalnej serii od Elizabeth O’Roark nie zachwyciła mnie jak dwie poprzednie, ale to nie znaczy, że było źle! Tamte dostały ode mnie 10/10, tutaj będzie jakieś 8,5/10.

Niby wszystko było ok, ale pare wątków było jak dla mnie potraktowanych po macoszemu, nie odebrało mi to jednak radości z czytania. Chciałbym wiedzieć, co dalej stało się z relacją Keeley i jej macochy, czy ojciec będzie uczestniczył w życiu swej córki. Zabrakło mi rozwinięcia wątku rzucenia zajęcia w prywatnej klinice przez główną bohaterkę, oraz ciut więcej faktów z pracy Grahama.

Z minusów to tyle, teraz czas na zachwyty: tradycyjnie nie mogłam się oderwać od lektury. Już od pierwszej książki od autorki, którą dane mi było przeczytać jestem zachwycona jej stylem. Nie wiem jak Elizabeth to robi, ale jej pióro jest tak plastyczne, idealnie oddaje emocje bohaterów, ale tez perfekcyjnie dozuje ilość dialogów i opisów! Czytając każdą kolejną pozycję od autorki mam wrażenie, ze przenoszę się w całkiem inny świat i uwielbiam to uczucie.

Książka opiera się na motywie ciąży, wiem, że wielu z was tego nie lubi, jednakże mi osobiście, o dziwo z resztą, to nie przeszkadza. Dostaniemy dodatkowo motywy z nienawiści do miłości, wymuszoną bliskość, bo bohaterowie ze sobą zamieszkają, kiedy prawda wyjdzie na jaw. I co najważniejsze: główne postacie są skonstruowane na zasadzie kontrastu! Choć z początku może wydawać się, że Keeley jest potrzepana i ni...