Czerwony śnieg

Niemal zapomniałam jak dobrze czyta się powieści Alex Kavy. Zbyt długą miałam przerwę ale nie mogłam znaleźć żadnej książki, której jeszcze nie czytałam. Bardzo lubię Rydera Creeda i jego psy. Ryder ponownie szuka zaginionej osoby i ponownie wpada w tarapaty zagrażające bezpośrednio jego życiu. Ale jest nieugięty, nieustępliwy, cierpliwy i odważny. Czytając książkę niemal namacalnie miałam wrażenie, że jestem w środku zawieruchy, razem z bohaterami powieści. Akcja przyspiesza ze strony na stronę, napięcie rośnie i niemal eksploduje a emocje nie przestają buzować w głowie i nie pozwalają odłożyć książki. Cały czas chce się wiedzieć, co będzie na kolejnej stronie. Książka jaką lubię. A i wreszcie u Rydera coś drgnęło w życiu prywatnym.

,, Nigdy nie podnosił ręki ani głosu, nie było takiej potrzeby, musiał tylko wiedzieć, jak pociągnąć za sznurki i jak pobudzać te laski, jak prowokować lub łączyć w pary czy większe grupki, żeby później zwróciły się przeciwko sobie. To ostatnie wydawało się najskuteczniejsze".

Ostatnio książki pani Kavy czytałam sześć lat temu i powiem wam, że po pierwszej stronie powróciło to cudowne uczucie fascynacji jej opowieściami. Uwielbiam jej bohaterów, którzy są inteligentni i zawsze kombinują tak, by nigdy nie pozostawiać po sobie żadnych śladów. Nie istnieją tu nie mądrzy policjanci, tylko prawdziwi funkcjonariusze prawa, którzy zawsze poświęcają się dla sprawy. Nawet pani listonosz, kiedy trzeba było potrafiła zachować zimną krew i zgłosić swoje nietypowe znalezisko. Bardzo podoba mi się to, że zanim poznamy czy to zwykły człowiek, czy sprawca, wiemy co robi od samych podstaw. Oczywiście wszystko owiane jest większą tajemnicą, lecz czytanie o jego przygotowaniach daje nam do zastanowienia się, po co to robi. Gdy już wiemy, że to on będzie kogoś krzywdził, to wciąż nie wiemy dlaczego. Gdzieś tam w tle jawi się zysk, lecz jak wielkiego kalibru, dowiadujemy się później. Nie brakuje tu wątków zaskoczenia, śledztwo skupia się na odkrywaniu kolejnych elementów, a nie gdybaniu. Jeśli w pewnym momencie coś miałoby stanąć w miejscu, to autorka przechodzi do dalszej scenerii, tylko w innym miejscu. Tym samym wciąż łakniemy kolejnych zjawisk. Mamy tu prowadzone jakby dwie spra...