Czerwona zaraza, czarna śmierć

Druga część książek o Adamie Kostrzewie i jego oponencie Arłamie Ostapowiczu wciągnęła mnie bez reszty, jeszcze bardziej niż pierwszy tom. To połączenie kryminału i powieści historycznej w stylu przygodowym. Akcja wciąga bardzo. Autor znakomicie potrafił odmalować świat z 1945 roku w Swinemunde, gdy jeszcze nie wygasły dymy wojny, a ludzie chcą przeżyć. Szaleni naukowcy zaś i oficerowie nie skończyli z eksperymentami na człowieku. Mogą sobie na to pozwolić, bo wiele mogą. Depesza z Moskwy w tej książce może wynieść na piedestał albo strącić człowieka. Największym jednak atutem tej serii są postacie i ich psychologia. Autorowi udało się pokazać ich świat wewnętrzny. Każdego z nich osobno i to, jak reaguje i czuje człowiek, który czuje wypalenie wewnętrzne, szuka autorytetu, opiekuna albo namiętności.

Czerwiec 1945. Na plaży w poniemieckim Świnoujściu zostają znalezione poćwiartowane zwłoki. Jednocześnie w miasteczku zaczyna rozprzestrzeniać się tajemnicza choroba. Adam Kostrzewa dostaje za zadanie dowiedzieć się, kim były ofiary i czy łączy się to z nową zarazą. Trop prowadzi go do mrocznych sekretów III Rzeszy oraz działań Sowietów.

“Czerwona zaraza, czarna śmierć” to drugi tom cyklu kryminału retro o Adamie Kostrzewie. Nie ukrywam, że bardzo dobrze wspominam poprzednią część. Miała ciekawą fabułę, a także oddawała klimat czasów powojennych. A jak wypadła kolejna część? Według mnie dobrze, a nawet lepiej niż “Wyspa zero”. Pojawia się nowa, bardzo ciekawie wykreowana zagadka. A wraz z nią ciemne tajemnice nowych władz. W poprzednim tomie miałam trochę do zarzucenia, że autor skupił się bardziej na przeżyciach niż na sprawie kryminalnej. Tutaj na szczęście dochodzi do zmiany tego balansu, a przeszłości bohatera jest zdecydowanie mniej. Oprócz śledztwa pojawiają się małe wątki przedstawiające realia powojennego miasta, a w tym życia Niemców. Uważam, że był on ciekawym dodatkiem pokazującym nową rzeczywistość.

To, co uwielbiam w tej serii to idealne przedstawienie klimatu okresu powojennego. Czuć go od pierwszych stron i ani razu nie ma się wrażenia, że świat ten można przenieść do innej epoki. Niewątpliwie pomagają w tym również wspomniane już wątki reali powojennych, a także ciekawostki wojenne. Oprócz tego na plus j...