Mia Corvere, niszczycielka cesarstw, znalazła sobie miejsce pośród Ostrzy Naszej Pani od Błogosławionego Morderstwa, ale wielu członków Duchowieństwa Czerwonego Kościoła uważa, że na to nie zasłużyła. Jej pozycja jest niepewna, a w dodatku nadal daleko jej do pomszczenia brutalnej śmierci swojej rodziny. Po śmiercionośnej potyczce z dawnym wrogiem Mia zaczyna nabierać podejrzeń co do motywów, jakie kierują samym Czerwonym Kościołem. Kiedy staje się wiadome, że finał wielkich igrzysk w Bożogrobiu zaszczycą swoją obecnością konsul Scaeva i kardynał Duomo, Mia postanawia przeciwstawić się Kościołowi i sprzedaje się do niewoli, żeby mieć szansę dopełnić obietnicy, którą złożyła w dniu, kiedy straciła wszystko. Na piaskach areny znajduje nowych sprzymierzeńców, zaciętych rywali i jeszcze więcej pytań na temat swoich dziwnych związków w cieniami. Jednak w miarę jak ujawnianą są spiski i sekrety, liczba ofiar rośnie w murach kolegium. Mia będzie zmuszona wybierać między lojalnością a zemstą.
Bożogrobie
Jay Kristoff
8.2
/10
Ocena 8.2 na 10 możliwych
Na podstawie 23 ocen kanapowiczów
Na podstawie 23 ocen kanapowiczów
/545403250a26624edd1e0e1c605afdfb/n/bozogrobie)
Lista autorów
Popraw tę książkę
|
Dodaj inne wydanie
8.2
/10
Ocena 8.2 na 10 możliwych
Na podstawie 23 ocen kanapowiczów
Na podstawie 23 ocen kanapowiczów
Opis
Tytuł oryginalny: Godsgrave
Data wydania: 2018-06-06
ISBN: 978-83-7480-910-8, 9788374809108
Wydawnictwo: MAG
Cykl:
Kroniki Nibynocy, tom 2
Kategorie:
Fantastyka,
Fantasy
Stron: 592
dodana przez: herbatazimbirem
Mamy 2 inne wydania tej książki
Autor
/472b75f271880ea93f71227e2db4c6ed/n/jay-kristoff)
Jay Kristoff
Urodzony w 1973 roku w Australii
Jay Kristoff to australijski autor fantastyki i science fiction. Pisze zarówno dla dorosłych czytelników, jak i młodych dorosłych. Mieszka w Melbourne.
Pozostałe książki:
/722986b9f6261a0e445a7042e5c89ec1/n/nibynoc)
/b865f6ac-ce90-47cf-89d1-8305381cce12/n/tancerze-burzy)
/e6d493458b400580af5a007e23fb710a/n/bozogrobie)
/3b825d37-fea4-46a2-ab43-cad5d6fa7430/n/wampirze-cesarstwo)
/fc11dfb956c4555928394f726aa508d2/n/bezswit)
/b8a824af-6223-49de-8106-8f8a53811100/n/bratobojca)
/e6627a1d631281a1edc55567c1478445/n/gemina-illuminae-folder_02)
/80ca0eddcafce567afe4c3f468047a84/n/illuminae-illuminae-folder-_01)
/b59f8ea6b7d1a5469bed576bb56dfac7/n/aurora-przebudzenie)
/ceeabd7d-1dbb-425d-9069-a74200e6feb5/n/gloszaca-kres)
/bfc8873e076fb0d1a36006720d3affb5/n/aurora-koniec)
/4220a0004d9241842f5b8abd12d1d5b0/n/aurora-pozoga)
/aa76d15c-3961-4dcd-bc12-4dc4a89269c0/n/obsidio)
/481f2cd21253d6ae6ecb215c42fbeff2/n/cesarstwo-potepionych)
/6bd437b3-4c8f-4942-978b-85c193ffef7f/n/dev1at3)
/8b3c8040-ae3e-443c-8050-a6e728dd10d7/n/memento-illuminae-folder_01)
Wszystkie książki Jay Kristoff
Gdzie kupić
Księgarnie internetowe
Sprawdzam dostępność...
Ogłoszenia
Dodaj ogłoszenie
2 osoby szukają tej książki
2 osoby szukają tej książki
Moja Biblioteczka
Już przeczytana? Jak ją oceniasz?
Recenzje
Kilka słów o zakończeniu pewnej trylogii...
5.07.2022
"Bożogrobie" to właściwie bezpośrednia kontynuacja "Nibynocy", o której pisałam Wam jakieś dwa miesiące temu. W tej części Mia nadal chce pomścić swoją rodzinę w związku z tym sprzedaje się do niewoli, aby mieć szansę dopełnić obietnicy, którą złożyła w dniu, w którym straciła wszystko. Dziewczyna bierze udział w igrzyskach, podczas których walcz... Recenzja książki Bożogrobie
@NataliaTw
× 6
Nowe Ostrze
20.01.2023
Mia nareszcie stała się ostrzem, lecz jej przyszłość dalej jest niepewna. Wrogowie stają się przyjaciółmi, osoby, którym ufała, zawodzą. Wrona zaślepiona jest nienawiścią i chęcią pomszczenia bliskich, gotowa jest ponieść każdą cenę. W tym tomie dowiadujemy się więcej o tym, jak skonstruowany jest świat, w którym żyje główna bohaterka. Mamy też p... Recenzja książki Bożogrobie
@guzemilia2
× 5
Mia, jeżeli to zrobisz, ukręcę ci łeb
31.01.2022
Pamiętam, jakie miałam obawy, gdy sięgałam po Nibynoc Jaya Kristoffa. Widziałam wiele pozytywnych opinii na jej temat, ale wszystkie podkreślały, że jest to książka brutalna i wulgarna. Z jednej strony nie czuję się jakąś świętoszką, która zgorszy się czytając pięcioliterowe słowo na k, będące synonimem słowa kurtyzana. Z drugiej bardzo nie lubię,... Recenzja książki Bożogrobie
@Banshee22
× 3
Bożogrobie, Jay Kristoff
15.02.2021
Bożogrobie. Historia zbudowana na truchle martwego boga. Zepsuta do szpiku kości arystokracja Republiki mieszkająca jak korniki w jego wydrążonych żebrach. A na drugim końcu hierarchii niewolnicy, bijący się w krwawych walkach o to, by odzyskać wolność. Po pierwszej części cyklu Nibynocy musiałam sobie zrobić przerwę. Język i sposób pisania bar... Recenzja książki Bożogrobie
WW
@Suvikki
Moja opinia o książce
Opinie i dyskusje
Przeczytane
Posiadam
2018
Drugi powieść w cyklu "Nibynoc" powiela w większości wady i zalety pierwszej, ale przynajmniej nie jest (jak to bywa z większością drugich części trylogii fantasy) nudnym wypełniaczem stworzonym wyłącznie dlatego, że autor uważał, że cykle fantasy muszą liczyć co najmniej trzy tomy. Główną bohaterką pozostaje Mia Corvere, uczennica a właściwie już absolwentka Czerwonego Kościoła, czyli instytucji pośredniej pomiędzy sektą skrytobójców i akademią szkolącą i wynajmującą zabójców na zlecenie. Mia jest też pomroczem, czyli nie bardzo wiadomo kim, ale objawy obejmują posiadanie demonicznych cieni żywiących się strachem i obawami swojej właścicielki. Jest to cenne wsparcie talentów skrytobójczych głównej bohaterki, dzięki któremu bez obaw podejmuje się nawet najbardziej przerażających zadań. Demoniczne wsparcie ma zdaje się swoją cenę i jest elementem jakiejś pradawnej klątwy, ale autor tę tajemnicę postanowił zachować na ostatni tom. W "Bożogrobiu" możemy za to obserwować próbę realizacji i konsekwencje pierwotnego planu Mii, dla której szkolenie skrytobójcy z pierwszego tomu miało być jedynie środkiem do celu: zemsty na zabójcach jej rodziny. Autor nie szczędzi czytelnikom rozlicznych nagłych zwrotów akcji, skokowych przemian sprzymierzeńców we wrogów i vice versa oraz nagłych objawień, sprawiających, że wszystko co dotychczas wiedziała główne bohaterka okazuje się nie warte funta kłaków. Szczerze pisząc, wydaje mi się, ze Jay Kristoff nieco przesadza z liczbą ożywających ex-trup...
|
link
|
Przeczytane
Posiadam
Współpraca
Jay Kristoff całkowicie mnie zaskoczył, w momencie, kiedy dostałem w swoje ręce jego powieść”Nibynoc” i zagłębiłem się w lekturę. Zupełna nowość dla mnie, a co za tym idzie, z tym większą przyjemnością zagłębiłem się w przygody Mii Corverte, która szukając zemsty wstępuje do Zakonu i znajduje swoje miejscy pośród Ostrzy Naszej Pani od Błogosławionego Morderstwa. Szuka tutaj drogi, która pozwoli jej się zemścić na tych, którzy doprowadzili do śmierci jej rodziny.
W pierwszym tomie, nie wszystkie pytania znalazły odpowiedzi, przyszła więc pora na ciąg dalszy.
„Bożogrobie” przenosi nas prawie rok w przyszłość. Mia nadal działa jako Ostrze, jednak jej plany zemsty mogą ulec znacznym zmianom, zwłaszcza że zakon zaczyna nieprzychylnie patrzeć na jej poczynania. Biorąc to pod uwagę Mia pozwala się uwięzić i sprzedać. Trafia tym sposobem do miejsca, w którym nie była od bardzo dawna. Do własnego domu. Walcząc na arenie, stopniowo zbliża się do wypełnienia swoich planów-ale jak zwykle-nic nie jest takie proste na jakie wygląda.
Znajduje sojuszników, zyskuje nowych wrogów, a jej misja bardzo się komplikuje.
Zachęcam do lektury.
Zabieg zastosowany przez autora nie całkiem przypadł mi do gustu. Dwie ramy czasowe, z których jedna opisująca jak doszło do wydarzeń już występujących była bardziej niż nużąca. Ale jeśli przebrnęło się przez to, reszta jest równie wciągająca co część pierwsza.
Jest krwawo, jako że znaczna część powieści rozgrywa się na arenie...
W pierwszym tomie, nie wszystkie pytania znalazły odpowiedzi, przyszła więc pora na ciąg dalszy.
„Bożogrobie” przenosi nas prawie rok w przyszłość. Mia nadal działa jako Ostrze, jednak jej plany zemsty mogą ulec znacznym zmianom, zwłaszcza że zakon zaczyna nieprzychylnie patrzeć na jej poczynania. Biorąc to pod uwagę Mia pozwala się uwięzić i sprzedać. Trafia tym sposobem do miejsca, w którym nie była od bardzo dawna. Do własnego domu. Walcząc na arenie, stopniowo zbliża się do wypełnienia swoich planów-ale jak zwykle-nic nie jest takie proste na jakie wygląda.
Znajduje sojuszników, zyskuje nowych wrogów, a jej misja bardzo się komplikuje.
Zachęcam do lektury.
Zabieg zastosowany przez autora nie całkiem przypadł mi do gustu. Dwie ramy czasowe, z których jedna opisująca jak doszło do wydarzeń już występujących była bardziej niż nużąca. Ale jeśli przebrnęło się przez to, reszta jest równie wciągająca co część pierwsza.
Jest krwawo, jako że znaczna część powieści rozgrywa się na arenie...
|
link
|
Przeczytane
Fantastyka
Serie; MUSZĘ MIEĆ :D
Posiadam
Co to była za historia!
Jestem dopiero po lekturze i nie mogę jeszcze porzucić tych emocji.
Czerwony Kościół liże rany po ataku Ashlinn i jej brata. Brakuje zabójców i Mia jest wysyłana do wielu zleceń. Jest Ostrzem, ale Rada zdaje się ją lekceważyć. Jej byli nauczyciele, nie są jej przychylni. Ale ona się nie poddaje. Ma cel! Jej oczy są zwrócone na Najwyższego Kapłana Aa i na Konsula. Pragnie ich śmierci. I nic nie będzie w stanie jej przed tym powstrzymać.
W końcu nadarza się okazja, by wypełnić zemstę pielęgnowaną przez Mię przez siedem lat. I chociaż realizacja tego będzie wiązała się z niebezpieczeństwem i ryzykiem śmierci, Mia postanawia mimo wszystko wykonać ten szalony plan.
Jak zwykle okrucieństwo i seks wysuwane są tu na pierwszy plan. Pierwsze przerażają do głębi, tak, że z niedowierzaniem śledzisz tekst, nie mogąc uwierzyć co się dzieje (a moi drodzy dzieje się wiele) inne... cóż chyba sami wiecie... (ostrzegam czytanie tego w tramwaju - co zrobiłam ja - nie jest dobrym pomysłem, szczególnie, jak natrafiasz na taką scenę, która nie szczędzi szczegółów).
Tajemnice piętrzą się i są coraz bardziej ciekawe. Księżyc, Pomrocze... to wszystko sprawia, że czytasz dalej, autor niezbyt chętnie dzieli się odpowiedziami... Jednakże daje kolejne pytania.
Sarkazm i ironia, którą posługuje się narrator sprawia, że książkę czyta się niezwykle dobrze. Jestem, właściwie w dziwnym stanie, podobnym jak tym po przeczytaniu Nibynocy.
D...
Jestem dopiero po lekturze i nie mogę jeszcze porzucić tych emocji.
Czerwony Kościół liże rany po ataku Ashlinn i jej brata. Brakuje zabójców i Mia jest wysyłana do wielu zleceń. Jest Ostrzem, ale Rada zdaje się ją lekceważyć. Jej byli nauczyciele, nie są jej przychylni. Ale ona się nie poddaje. Ma cel! Jej oczy są zwrócone na Najwyższego Kapłana Aa i na Konsula. Pragnie ich śmierci. I nic nie będzie w stanie jej przed tym powstrzymać.
W końcu nadarza się okazja, by wypełnić zemstę pielęgnowaną przez Mię przez siedem lat. I chociaż realizacja tego będzie wiązała się z niebezpieczeństwem i ryzykiem śmierci, Mia postanawia mimo wszystko wykonać ten szalony plan.
Jak zwykle okrucieństwo i seks wysuwane są tu na pierwszy plan. Pierwsze przerażają do głębi, tak, że z niedowierzaniem śledzisz tekst, nie mogąc uwierzyć co się dzieje (a moi drodzy dzieje się wiele) inne... cóż chyba sami wiecie... (ostrzegam czytanie tego w tramwaju - co zrobiłam ja - nie jest dobrym pomysłem, szczególnie, jak natrafiasz na taką scenę, która nie szczędzi szczegółów).
Tajemnice piętrzą się i są coraz bardziej ciekawe. Księżyc, Pomrocze... to wszystko sprawia, że czytasz dalej, autor niezbyt chętnie dzieli się odpowiedziami... Jednakże daje kolejne pytania.
Sarkazm i ironia, którą posługuje się narrator sprawia, że książkę czyta się niezwykle dobrze. Jestem, właściwie w dziwnym stanie, podobnym jak tym po przeczytaniu Nibynocy.
D...
|
link
|
@Basiek04
2019-12-31
8
/10
Przeczytane
Domowy księgozbiór
W kolejnym tomie przygód Mii Corvere znów wiele się dzieje - nie brakuje ucieczek, scen walki oraz czarnego humoru, a wszystko to szczodrze oblane posoką.
Mia wykonuje zlecenia dla tajemniczego protektora. Teoretycznie wszystko powinno pójść jak z płatka, jednak sprawy dość mocno się komplikują. Nie pomaga jej również wrogo nastawione Duchowieństwo. W międzyczasie dziewczyna wpada na pomysł, jak zemścić się na ludziach, którzy zniszczyli jej dzieciństwo.
Pierwszy tom ("Nibynoc") pochłonęłam w kilka dni, z "Bożogrobiem" już tak szybko mi nie poszło. Od samego początku w książce sporo się dzieje i na prawdę nie można się nudzić. Retrospekcje przeplatają się z obecnymi wydarzeniami, co niektórym czytelnikom może przeszkadzać, ale dla mnie było ok. Treningi do venatus, opisy zmagań na arenach i wydarzenia, które Mię do nich doprowadziły czytało się całkiem fajnie. Spora w tym zasługa komentarzy Pana Życzliwego, Eklipsy oraz przypisów ;) Ostatni rozdział jest świetny - już chciałaby dostać w ręce kolejny tom.
Nie podobała mi się natomiast mnogość bohaterów. Do starych i mniej lub bardziej lubianych dołączyła spora rzesza "świeżynek". Dobrze, bo opowieść potrzebowała świeżej krwi. Źle, ponieważ owa krew zostawała dość szybko przelewana. Jeszcze nie zdążyłam poznać nowej postaci, a już było po niej (taka uwaga dla potencjalnych czytelników: nie przywiązujcie się do postaci, szybko odchodzą). Minusem jest także (dla mnie) nowy związek Mii. Nie k...
Mia wykonuje zlecenia dla tajemniczego protektora. Teoretycznie wszystko powinno pójść jak z płatka, jednak sprawy dość mocno się komplikują. Nie pomaga jej również wrogo nastawione Duchowieństwo. W międzyczasie dziewczyna wpada na pomysł, jak zemścić się na ludziach, którzy zniszczyli jej dzieciństwo.
Pierwszy tom ("Nibynoc") pochłonęłam w kilka dni, z "Bożogrobiem" już tak szybko mi nie poszło. Od samego początku w książce sporo się dzieje i na prawdę nie można się nudzić. Retrospekcje przeplatają się z obecnymi wydarzeniami, co niektórym czytelnikom może przeszkadzać, ale dla mnie było ok. Treningi do venatus, opisy zmagań na arenach i wydarzenia, które Mię do nich doprowadziły czytało się całkiem fajnie. Spora w tym zasługa komentarzy Pana Życzliwego, Eklipsy oraz przypisów ;) Ostatni rozdział jest świetny - już chciałaby dostać w ręce kolejny tom.
Nie podobała mi się natomiast mnogość bohaterów. Do starych i mniej lub bardziej lubianych dołączyła spora rzesza "świeżynek". Dobrze, bo opowieść potrzebowała świeżej krwi. Źle, ponieważ owa krew zostawała dość szybko przelewana. Jeszcze nie zdążyłam poznać nowej postaci, a już było po niej (taka uwaga dla potencjalnych czytelników: nie przywiązujcie się do postaci, szybko odchodzą). Minusem jest także (dla mnie) nowy związek Mii. Nie k...
|
link
|
Przeczytane
Druga część była tak samo brutalna, tak samo krwawa i tak samo wulgarna jak jej poprzedniczka. Mia nadal jest żądna zemsty, mimo obowiązki, które spoczywają na jej barkach po dołączeniu do Czerwonego Kościoła, są temu sprzeczne. Dziewczyna jednak się nie poddaje, zwłaszcza, gdy dowiaduje się pewnej tajemnicy, która diametralnie zmienia jest nastawienie do Kościoła.
To jest kawał naprawdę dobrej lektury. Szczegółowe opisy walk (i nie tylko) nie każdemu mogą się podobać, ale w tym brutalnym świecie, jaki stworzył Jay Kristoff, właśnie taki język najlepiej oddaje życie w Bożogrobiu.
To jest kawał naprawdę dobrej lektury. Szczegółowe opisy walk (i nie tylko) nie każdemu mogą się podobać, ale w tym brutalnym świecie, jaki stworzył Jay Kristoff, właśnie taki język najlepiej oddaje życie w Bożogrobiu.
|
link
|
Przeczytane
Przeczytane
Przeczytane
Ebook
Przeczytane
Przeczytane, Posiadam
Przeczytane
Przeczytane
Moje!
@ksenoglosja
2022-05-26
5
/10
Przeczytane
Przeczytane
@M_d_books
2021-07-16
9
/10
Przeczytane
Zaloguj się aby zobaczyć więcej
Cytaty z książki
“To zabawne, ale pomyślałam sobie... że kiedy zabierasz człowieka z tego świata, to nie zabierasz tylko jego samego, prawda? Zabierasz też wszystko czym był. ”
/472b75f271880ea93f71227e2db4c6ed/n/jay-kristoff "Jay Kristoff")
“Wybór między urodą a brzydotą to żaden wybór, ale każdy głupiec wie, że najlepiej jest wyglądać niebezpiecznie. ”
“(...) istnieją dwa rodzaje lojalności (...) Za jedną płaci się miłością, za drugą srebrem. ”
“Nie ma miększej poduszki od czystego sumienia.”
“Prawda jest najostrzejszym z noży. ”
/722986b9f6261a0e445a7042e5c89ec1/n/nibynoc)
/1c5369eb08dafd14e9c0047bfcdf237b/n/bezswit)
