Antykwariat spełnionych marzeń

"Antykwariat spelnionych marzeń" Doroty Gąsiorowskiej to powieść, która od pierwszych stron bardzo przypadła mi do gustu. Mam słabość do historii, gdzie na miejsce akcji wybrano księgarnię, antykwariat czy bibliotekę, albo których fabuła ma jakiś związek z książkami. Takie opowieści zajmują szczególne miejsce wśród wszystkich moich lektur. A tytułowy krakowski antykwariat to sklepik niemalże magiczny, w którym czas płynie wolniej, marzenia się spełniają, a wszystkie zgromadzone tomiki zdają się przemawiać do zainteresowanych swoimi opowieściami.

Emilia traktuje antykwariat jak swój drugi dom. Od najwcześniejszego dzieciństwa obcuje z książkami, a teraz jako dorosła kobieta pomaga właścicielowi w prowadzeniu interesu. Franciszek to starszy mężczyzna, którego bohaterka traktuje jak dziadka. To z nim i jego żoną Zosią dziewczynka się wychowywała, podczas gdy jej matka Lili ciągle goniła za nowymi wrażeniami. To dzięki Zosi i Franciszkowi Emilia jest wartościową i mądrą młodą kobietą. Książki zawsze zajmowały w jej życiu szczególne miejsce. Ale Emilia pokusiła się też o napisanie własnej opowieści inspirowanej swoim życiem. Ta interesująca historia za sprawą przyjaciółki Igi w dość niezwykły sposób trafia do wydawnictwa i niebawem ma się pojawić w księgarniach. Ale to dopiero początek niespodzianek...

Nagły przyjazd Sary, która od wczesnego dzieciństwa przyjaźniła się z Zosią przywołuje przeszłość. W tej osobliwej walce z demonami czynnie uczestniczy także Emili...

„Antykwariat spełnionych marzeń” Doroty Gąsiorowskiej mieści się w urokliwym Krakowie, który jako Miasto Królów, jest wręcz obietnicą przeżycia czegoś niesamowitego. Doświadcza tego Emilia, absolwentka polonistyki na Uniwersytecie Jagiellońskim, która najlepiej czuje się w antykwariacie, w którym pracuje. Jednak los nie lubi, gdy jest zbyt dobrze, chwyta więc za ołówek, wprowadza kilka zmian i czeka, cóż się wydarzy. Emilia niespodziewanie zaczyna odkrywać tajemnice swoich bliskich, poznaje nowych ludzi, ale przede wszystkim nieustannie wraca do przeszłości.

„Antykwariat spełnionych marzeń” nie zmienił mojego życia, ale na dwa dni skutecznie odrywał mnie od wszelkich zajęć… dałam się wkręcić w świat Emilii, ciesząc się na każdą chwilę, którą mogłam poświęcić lekturze – czy to nie najlepiej świadczy o dobrej książce?