Anna Karenina, tom 1

“W gruncie rzeczy ci rozumiejący, zdaniem Wrońskiego, sprawę 'jak należy' wcale jej nie rozumieli, lecz zachowywali się tak, jak się w ogóle zachowują dobrze wychowani ludzie wobec skomplikowanych i drażliwych spraw, jakie ze wszech stron nastręczają się w życiu, czyli zachowywali się przyzwoicie, unikając wszelkich aluzji i niemiłych zapytań. Udawali, że w zupełności rozumieją znaczenie i sens sytuacji, że ją uznają, a nawet pochwalają, lecz uważają za niewłaściwe i zbyteczne wdawać się w jakieś dociekania.”

“Po to człowiekowi dany jest rozum, by mógł pozbyć się tego, co mu jest przykre.”

“Co mi tam czas! Bywa, że i cały miesiąc odda się chętnie za pół rubla, a innym razem za żadne skarby nie sprzedałoby się nawet pół godzinki.”

“Straszne jest to, że niepodobna wyrwać przeszłości wraz z korzeniem. Wyrwać nie można, ale można zagłuszyć wspomnienie o przeszłości.”

“Grzebiąc w duszy wydobywamy nieraz to, co leżałoby tam niepostrzeżenie.”