60 felietonów najjadowitszych

Bardzo dobre felietony. Jak nietrudno się domyślić po tytule, zbiór o mocnym zabarwieniu ironiczno - sarkastyczno - humorystycznym (pierwsza rzecz Pilcha, którą czytałem więc nie wiem, czy to dla niego norma czy pojedynczy błysk zgryźliwości), w każdym razie Pilch wyciąga literacki ruszt i grilluje - kolegów po piórze, polityków, telewizję, radio, złe książki, słabych pisarzy, a że robi to wyjątkowo zgrabnie i elokwentnie, niekiedy jego ofiary (Passent) nawet się nie orientują.

Czyta się Pilcha świetnie, chociaż niekiedy lektura wymaga od czytelnika przynajmniej odrobiny skupienia i, czasami wiedzy o czasach i osobach dawno minionych, co sprawiło, że niektóre felietony dla Pilcha bieżące, były dla mnie średnio czytelne lub mniej interesujące.

Teksty są ułożone w zbiorze chronologicznie od schyłku lat 80 do końca dwutysięcznych zerowych. Te późniejsze, trochę bardziej nostalgiczne, wspominkowe (jak ten, o pakowaniu prezentów gwiazdkowych) spodobały mi się najbardziej. Jeśli macie ochotę przeczytać coś świetnie napisanego, śmieszno - gorzkiego to śmiało sięgajcie po pilchowe felietony najjadowitsze - @almos.s dzięki za polecenie tego tytułu :)