33 dni prawdy

Powiem wam, że to bardzo dobrze napisany kryminał. Naprawdę niektórzy nasi polscy pisarze spokojnie dorównują tym zagranicznym, a często gęsto nawet ich swoim talentem pisarskim przewyższają. To już moja trzecia książka tego autora i wciąż jestem pod sporym wrażeniem.

Wprawdzie widać (i to nie tylko ja zauważyłam) jak pan Arnold dwoi się i troi i wymyśla coraz to inne zamienniki, by nie używać powtórzeń, jest to zauważalne, ale nie przeszkadza aż tak bardzo. W przeciwieństwie to pewnej innej autorki która z powtórzeń zrobiła swoją wizytówkę, ten pisarz umiejętnie lawiruje między słowami, aby tego uniknąć.

Pewnie to mu wbijali w szkole do głowy. Sama pamiętam, jak nas tego uczyli, że powtórzenia to samo zło i trzeba za wszelką cenę szukać wyrazów zastępczych.

Ale zostawmy już w spokoju ten aspekt omawianej powieści. Ma ona wszystko, co dobry kryminał mieć powinien. Sporo trupów, pozbawianych życia w sposób, że tak rzeknę dość "amerykański". Kilka bardzo dobrze poprowadzonych i zazębiających się ze sobą wątków, nietuzinkowe postacie i ciekawie zaskakujące zakończenie.

Ustrzegł się też autor lejących się hektolitrami krwi, oraz wylewających się z brzucha flaków, czy szczegółowo opisanych rozbryzgów mózgu na ścianach. Moje wrażenia z lektury tej książki jak i poprzednich dwóch tego autora, są jak najbardziej pozytywne, a co za tym idzie, będę z chęcią monitorować dalszą jego twórczość jak i z równą chęcią przeczytam, to co już napisał, a c...

Bardzo lubię twórczość @thomasarnold.pisarz_official dlatego przy okazji chętnie wzięłam udział w #polskietakpoprostu u @zaczytana_tak_po_prostu bo właśnie w listopadzie czytaliśmy książki tego autora 😍

Tym razem sięgnęłam po "33 dni prawdy" jest to pierwsza część o detektywie David Ross, tak się składa, że tą serię rozpoczęłam nie po kolei, bo czytałam już 3 część czyli "Horyzont Umysłu". 🤭
Wooow! Ale to było dobre! Autor tworzy naprawdę świetne kryminały, z bardzo wciągająca fabułą. Za każdym razem daje się zaskoczyć. Ta książka zaciekawiła mnie od samego początku - zakonnica popełniająca samobójstwo, wszelkie tropy prowadzące do sierocińca, śledztwo prowadzone jest przez dwóch komisarzy, w trakcie śledztwa zginęły kolejne osoby.
Gdy poznajemy historię na początku nic ze sobą się nie łączy, autor stopniowo dawkuje nam wszelkie informacje i gdy już cała prawda wyjdzie na jaw, wszystkie te elementy łączą się w jedną całość. Momentami historia jest tak zagmatwana, że trzeba się skupić na akcji, na bohaterach aby się nie pogubić i nie pominąć najważniejszych faktów, które prowadzą do rewelacyjnego i zaskakującego zakończenia.

O książkach autora powinno być zdecydowanie głośniej 😏 Czytajcie, bo warto!