Myślę, że koty myślą tak: "Mój dom tam, gdzie dają dobrze jeść, mają miękkie łóżeczko, regularnie czyszczą mi kuwetę, mają czas na zabawy ze mną i nie mają dzieci. Nie znoszę konkurencji i bezsensownego jazgotu." ;)
To żadna przesada. Lalka jest boginią. Kotinią. Jestem szczęśliwa gdy na mnie spojrzy. Mój obiad jej obiadem, w domu nie mam kakao ani czekolady bo Lalce nie wolno. Poza tym wszystko jej wolno. Zasłony Lalu? Proszę, wspinaj się, zawiesze inne jak te się znudza. Drapciasz meble zamiast drapaka? Ok, kupię parę nowych mebli. Ostatni kawałek wędzonego łososia? Proszę Laleczko, ja sobie coś innego znajdę.
I prawidłowo ;) Jednak ja mojego Bolka uczę co to znaczy nie wolno ( przy tych słowach zawsze grożę palcem) bo głupol lubi pchać ryjek do mojego kubka z herbatką z ziół, a czasem jest gorąca. Muszę być czujna, bo taka moja rola :)
Lala reaguje na psssss. To się nam wzięło z czasów jej kociectwa chociaż ja wolę mówić kocinstwo. Ona wtedy była jeszcze niemadra i potrafiła z pazurkami mi na twarz wskoczyć. Wtedy ją brałam ręką do góry i patrzyłam jej prosto w oczy i przy tym syczalam. Żeby się nauczyła że jestem większym drapieżnikiem i że nie wolno mnie drapac. I bardzo szybko się nauczyła.
To sobie tak po kociemu gadacie :) ja próbowałam, mój nie reaguje. Prychałam, warczałam i syczałam :D patrzył jak na głupią. Za to rozumie gesty - grożenie palcem czy klepanie się w kolano (hop) i wskakuje. Jak to mówią - czym skorupka za młodu nasiąknie... Ważne by się z naszymi milusińskimi dogadać.
Lala rozumie też po ludzku. Wie gdzie ma kocie dupsko na przykład. Czasem jak przyjdzie na mizianie to mi się owija na szyi. I zdarza jej się niefortunnie odwlok swój mi prosto pod nos podstawic. A ja mówię: no gdzie mie z tym kocim dupskiem? I ona się zaraz odwraca. Albo mówię łapaj chrupadlo. I ona biegnie za chrupadlem. Ale jak powiem łapaj w łapki chrupadlo to skacze i łapkami tak klaszcze żeby złapać tego chrupka :) I klepanie też rozumie. No chyba że ma akurat wszystko gdzieś to wtedy tylko patrzy na mnie z politowaniem.
Dobrze że byłam tylko trzy lata nauczycielką. Jak kiedyś spotkałam znajomą emerytowaną nauczycielkę i obserwowałam jak się zachowuje, to stwierdziła, że to nie dla mnie.
To była jakaś impreza, a ta Pani była matką gospodarzy. Wszystkich traktowała jak małe dzieci, ciągle kogoś upominała, albo coś chciała narzucić. Skończyło się na tym, że większość towarzystwa siedziało w drugim pokoju na podłodze i z grzeczności zmienialiśmy się przy tej Pani. Ona była oburzona jak dorośli ludzie mogą siedzieć na podłodze.
