Córka zawodowego oficera, od roku 1925 mieszkała z rodzicami w Zambrowie. Do Warszawy przeniosła się w 1938 roku i spędziła tu okres okupacji niemieckiej.
Uczyła się na tajnych kompletach u sióstr urszulanek, które prowadziły gimnazjum ogólnokształcące i liceum pedagogiczne. Należała do Szarych Szeregów.
Po upadku powstania warszawskiego uciekła z obozu przejściowego w Pruszkowie i zamieszkała w Lipnicy Murowanej pod Bochnią.
Po zakończeniu wojny przeniosła się do Łodzi. Maturę zdała w 1945 roku, następnie, do 1949, studiowała filologię polską na Uniwersytecie Łódzkim.
W 1950 roku wyszła za mąż za Mieczysława Jastruna, a ich synem jest Tomasz Jastrun
Debiutowała w 1945 roku na łamach tygodnika "Wieś" wierszami Wrzesień i Podmuch jesieni. Publikowała wiersze i artykuły w wielu czasopismach.
W latach 1965-72 prowadziła dział poezji polskiej w miesięczniku "Poezja".
Jej debiutancki tom wierszy - Rozstania - ukazał się w 1949 r.
Tłumaczyła z języka rosyjskiego wiersze akmeistów; m.in. Anny Achmatowej i Osipa Mandelsztama.
W styczniu 1976 roku podpisała list protestacyjny do Komisji Nadzwyczajnej Sejmu PRL przeciwko zmianom w Konstytucji Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej.