Jólabókaflóðið – świąteczny zwyczaj prosto z Islandii

Autor: dominika.nawidelcu ·1 minuta

2019-12-27 7 komentarzy 2 Polubienia

Jólabókaflóðið – świąteczny zwyczaj prosto z Islandii

Wiesz co to Jólabókaflóðið? Jeśli jesteś książkoholikiem, to ten islandzki zwyczaj bardzo Ci się spodoba!

Co to takiego?

„Jólabókaflóðið” tłumaczy się dosłownie jako świąteczną powódź książkową. Zaczyna się na kilka miesięcy przed świętami, a swoją kulminację ma dokładnie w noc wigilijną. Na czym polega? Na obdarowywaniu znajomych i rodziny książkami! Ten okres to również bardzo intensywny czas dla wydawnictw. Właśnie wtedy na rynku pojawia się najwięcej nowości, a oni sami odnotowują najwyższe słupki sprzedażowe. Dodatkowo w listopadzie Islandzkie Stowarzyszenie Wydawców (Iceland Publishers Association) rozsyła bezpłatne katalogi (Bókatíðindi) z tytułami z całego roku. Tak zachęcani Islandczycy po prostu nie mogą się oprzeć książkowym zakupom!

Skąd to się wzięło?

Podaje się, że tradycja wręczania sobie książę wyrosła z kryzysu gospodarczego wywołanego przez II wojnę światową. Wysokie ceny wszystkiego na tyle utrudniały codzienną egzystencję, że prezenty na święta były po prostu nieosiągalne. Jednocześnie papier był wciąż względnie tani, dlatego książki dla wielu rodzin stały się ulubionym podarunkiem.

Wyjątkowy wieczór

Chociaż obdarowywanie odbywa się przez kilka miesięcy, jego kulminacja ma miejsce w Wigilię. To właśnie wtedy wręcza się książki rodzinie i nie raz… od razu przechodzi do czytania! Nie dziwi więc, że Islandia ma bardzo wysoki wskaźnik czytelnictwa, ale też osób piszących książki!

Co myślicie o tym zwyczaju? Podoba się wam?

× 2 Polub, jeżeli artykuł Ci się spodobał!

Komentarze

@Jagrys · prawie 5 lat temu

Co za cudownie czarujący zwyczaj! (♥♥,) Też tak chcę. Przenoszę się na Islandię.... ;|
Jako pełnej krwi "jabol" czuję się nawet zazdrosna. Czemu u nas tak nie ma? Zwykle to kosmetyki albo skarpety. :\
Sama wręczam książki przy każdej sposobności, ale - co ważne - po wcześniejszym dyplomatycznym rozpoznaniu terenu. A wtedy, wiecie...
Mina chrześniaka, gdy dostał w prezencie upragnioną książkę, i "się zmył" prawie natychmiast, żeby ją poczytać - bezcenne.

× 4

@Moncia_Poczytajka · prawie 5 lat temu

Bardzo interesujący zwyczaj wart naśladowania. Choć z drugiej strony obdarowywać się książkami można przecież także bez okazji.

× 4

@Edyta_09 · prawie 5 lat temu

Mimo mojego uwielbienia dla książek, bardzo rzadko kupuję je dla innych. Wśród osób, którym kupuję prezenty regularnie nie ma miłośników czytania więc nie byłby to najlepszy prezent, a kiedy już decydowałam się na sprezentowanie komuś książki miałam dylemat czy książka się spodoba i czy obdarowany już wcześniej jej nie czytał.
Nie lubię też kiedy ktoś mi kupuje książki (na szczęście miało to miejsce tylko kilka razy w moim życiu), ale chętnie przyjmę bony na książki w każdej ilości.

× 3

Komentarze (1)

@mikakeMonika · prawie 5 lat temu

No widzisz, mam dokładnie to samo. Najlepszy prezent dla mnie to bon na książki. NIC innego mnie nie interesuje :-)

× 2

@ela_r22 · prawie 5 lat temu

Obdarowywanie się książkami jestem na TAK pod warunkiem, że zna się dobrze gust obdarowywanego. Ale w całym artykule zaintrygowała mnie fragment
,,.............w Wigilię. To właśnie wtedy wręcza się książki rodzinie i nie raz… od razu przechodzi do czytania!....''

Książka w prezencje-TAK, dyskusja na temat danego dzieła –TAK, ale czytanie w wigilię?? OCH NIE!!!!!
Dla mnie Święta to czas poświęcony tylko rodzinie - spotkania, rozmowy, śmiech, degustacja nie codziennych potraw. W tym zwariowanym i zaganianym świecie jest to chwila, którą poświęcamy drugiej bliskiej osobie.
- Jest czas na czytanie i jest czas na świętowanie.

× 2

@katapika · prawie 5 lat temu

Świetna sprawa! :) Pierwszy raz o tym słyszę. Myślę, że każdy zwyczaj związany z książkami jest bardzo dobry ;)

× 2

@poloznaiksiazki · prawie 5 lat temu

Również często dajemy sobie pod choinkę książki. To fantastyczne uczucie, wychodzić że świąt z nowym książkowym stosem. Uwielbiam też obdarowywać bliskich książkami, które mi się bardzo podobały, a potem porównywać wrażenia 🙂

Zobacz także:

Projekt „Mała książka – wielki człowiek” włącza się w szkolenie położnych i namawia do głośnego czytania dzieciom od pierwszych chwil życia.

„Jesteśmy niepoprawni, mimo że nasza wiedza o chorobach zakaźnych znacznie się rozwinęła, wciąż popełniamy błędy i gdy zagrożenia mijają, łatwo o nich zapominamy” – wywiad z Anną Trojanowską

W listopadzie czytamy literaturę japońską

"Można powiedzieć, że jestem kolekcjonerem true stories" – wywiad z Michałem Larkiem

„Zły Samarytanin”, czyli najnowsza książka Jarosława Dobrowolskiego

„W „Żółtym tulipanie” znajdziecie wiele problemów, które zostały „pozbierane” z otaczającego mnie świata" – wywiad z Natalią Kalisiak