Kozacy recenzja

Już na początku poznajemy Mitię Olenina, sierotę, utracjusza, kiedy w Petersburgu nudzi się, spędzając czas na grach w karty, zabawach, spotkaniach towarzyskich w urządzanych z przepychem salonach. Jego romantyczna dusza pragnie odmiany, więc wstępuje do wojska i jako junkier jedzie do jednego z kaukaskich pułków piechoty Cesarstwa Rosyjskiego. Pozostawia za sobą długi u drogich krawców i w wynajmowanych w Moskwie hotelach. U podnóża Kaukazu, gdzie stacjonuje jego pułk, trafia na wioskę kozaków kaukaskich zwanych też griebieńskimi.

Oczyma Olenina przyglądamy się życiu tej społeczności. Odnajdujemy w nich cechy kozaków znanych nam z terenów Ukrainy: zadziornych, szukających przygód, mściwych, pijących na umór, życie, zarówno swoje jak i czyjeś mających za nic. Zajmowane tereny uznają za swoją własność nadaną im przez samego Iwana Groźnego. Pewni swego, nienawidzą rosyjskich żołnierzy bardziej niż wrogów zza rzeki. Pomiatają ciemiężycielami i trzymają dystans. Ci natomiast, wynajmują od kozaków izby w chatach, jadają razem z gospodarzami, wyprawiają się z nimi na polowania. Żyją we względnej zgodzie, na zasadzie - czego nie można się pozbyć, trzeba zaakceptować i czerpać korzyści.Dzięki temu otrzymujemy opis życia kozaków. Wiemy , co jedzą, w co się ubierają, jak są zbudowane ich chaty, jakie są zwyczaje i obrzędy.

Oczywiście w wiosce nie brakuje kobiet. Tych pięknych i tych mniej urodziwych, ale charakternych, bo kozaczki takie muszą być. Wszystkie zgodnie pilnują i bronią swoich korzeni i nie ulegają obcym przybyszom. Noszą czerkieską odzież, tatarskie koszule i beszmet. Potrafią też rozkochać w sobie obcych, takich jak Mitia, ale pozostaną przy swoich kozakach. Romantyczna dusza Olenina cierpiała, jednak wszelkie próby zdobycia uczuć kozaczki Marjanki spełzły na niczym.

Powieść Lwa Tołstoja opublikowana została po raz pierwszy w 1862 roku i należy do cyklu kaukaskiego twórczości autora. Dziś trudno ją znaleźć na półkach, ale warto po nią sięgnąć, jak ktoś lubi tego pisarza. Akcja rozgrywa się w stanicy kozackiej, gdzieś na Kaukazie nad rzeką Terek, więc oprócz tła obyczajowego dostajemy również przepiękne opisy krajobrazów.