Zdejmij z nieba księżyc recenzja

Co byście zrobili, gdybyście wiedzieli, że zostało wam niewiele czasu, na tym świecie?

Lauren wie, że umiera, jej czas jest krótki. Mimo to nie traci wiary ducha, starą się wycisnąć życie jak cytrynę, do samego końca, robi to dla siebie i dla swojego męża Josha.
Gdy nastaje koniec, Josh jest w rozsypce, dla niego Lauren była całym światem, wie że stracił miłość swojego życia. Gdy dostaje pierwszy list od zmarłej żony, zaczyna spełniać prośby w nim zawarte, dostaje też informacje o listach, mają ułatwić mu żałobę, będzie je dostawać przez rok.
Josh cierpi na autyzm, jego światem była Lauren, a bez niej świat jest nieodgadniony. Te listy są niczym wskazówka kompasu, ale tylko on będzie decydował czy podąża we właściwy kierunku.

Ta książka jest smutna, wzruszająca i łamiąca serce, przy tym jest, pięknym pomnikiem dla miłości, pełna ciepła, troski i uczuć. Śmierć dla wielu to trauma, nikt nigdy nie jest gotowy na stratę, każda żałoba jest inna. Podobno jest 5 faz żałoby
-wyparcie
-rozpacz
-złość
-zaprzeczenie
-akceptacja
Niema też schematu, w jakiej kolejności występują, jedno wiem na pewno każda strata, jest równie bolesna dla wszystkich bliskich, którzy zostają.
Czułam ta miłość, która płynie po stronach, nie tylko ta małżeńską, ale też siostrzaną, rodzicielską i przyjacielską. To jak bohaterowie wspieraj się nawzajem, w tym trudnym okresie jest unikatowa. Widać że Lauren była dla nich kimś ważnym i nikt nikomu nie umniejsza prawa do żałoby.
Ta książka ma przekaz, by żyć dalej, że życie nie kończy się na żałobie a ci, co odeszli chcą byśmy byli szczęśliwi. Czasem jednak postać Josha była lekko mówiąc irytująca, jego zachowanie były irracjonalne i ciężkie do zrozumienia, tłumaczyłam to sobie jednak jego chorobą i faktem że Lauren była jego tłumaczką uczuć, a bez niej próbował rozgryź je na własną rękę. Stąd niekiedy popełniał gafy. Nie mniej jednak książka wzbudza silne emocje, końcówka jednak daje nadzieję i mimow wielu trudnych chwil, świat nadal potrafi dać szczęście.