Kobieta zza ściany recenzja

Tegoroczna nowość od Kirin to ich kolejna pozycja w serii skupiającej się na współczesnej literaturze japońskiej. I muszę powiedzieć, że według mnie najlepsza.

Jest to zbiór pięciu opowiadań, z których najbardziej spodobało mi się pierwsze - tytułowe i trzecie.

'Kobieta zza ściany' jest historią mężatki, która będąc świadkiem doczesności swojej sąsiadki, za sprawą głosów z mieszkania obok, powoli odzwierciedla je u siebie zbaczając ze ścieżki domowego zacisza i szukając iskierki życia, porzucając egzystencję. Obserwujemy kryzys małżeński i koniec końców przemilczaną jedność.

Z kolei 'Pokój z łupiny orzecha' przedstawia historię dziewczyny, która musiała stać się głową rodziny po tym jak ojciec odszedł do kochanki. Byłam przejęta wewnętrznym konfliktem bohaterki oraz podziwiałam jej siłę charakteru, do tego dostaliśmy satysfakcjonujący finał zwiastujący udane jutro.

To moi faworyci, jednak każde z tych opowiadań ma do zaoferowania naprawdę wnikliwe spojrzenie na codzienność i ludzkie zmagania. Jestem pod wrażeniem jak autorka trafnie odzwierciedla zwyczajność wprowadzając do niej silne emocje, zwłaszcza te negatywne, złamane serca, wyrzuty sumienia, wobec czego można poczuć cierpienie bohaterów. To bardzo dojrzały zbiór opowiadający o rodzinnych relacjach i sekretach, które dzielą.

Byłam zaskoczona tym w jaki zgrabny i lekki sposób Mukoda pisze o dość ciężkich i skomplikowanych tematach, które zamiast przytłaczać, całkowicie pochłaniają uwagę czytelnika. Poczułam pewną więź z bohaterami, mimo że ich życie mnie nie dotyczy.

Zaznaczyłam też kilka fragmentów, podzielę się jednym z nich, a po szerszy obraz książki zaproszę Was kiedyś na bloga. Zdjęcia już są gotowe, ale potrzebuję czasu na bardziej wnikliwe wejrzenie w treść by dać znać w pełni co ta książka ma do zaoferowania. Chociaż wydaje mi się, że i tak dość trafnie to nakreśliłam!

"- Uczuć nie da się zobaczyć.
- I co, jak ich nie widzisz to już ich nie możesz pojąć?"

Ode mnie 8/10.

Współpraca barterowa z Wydawnictwem Kirin.