Wokulski w Paryżu recenzja

Ponieważ kocham 'Lalkę' i staram się czytać wszystko o tym arcydziele, sięgnąłem również po tę analizę i interpretację powieści Prusa popełnioną przez znanego krytyka literackiego. Zaczyna się ciekawie, autor rzuca intrygujące sądy, które skłaniają do refleksji i nowych interpretacji: „Starski jest ciemną stroną Wokulskiego”; „pani Wąsowska, jedyna kobieta która go [Wokulskiego] naprawdę kochała”, a przepraszam bardzo, a pani Stawska to co? „'Lalka' jest arcydziełem symetrii i lustrzanych odbić, podwojeń i powidoków.” „Wokulski wielbił Łęcką jak syn matkę i rozpieszczał jak ojciec córkę”; „Czy Wokulski mógłby się kochać z Izabelą Łęcką? Chyba nie. Z panią Kazią Wąsowską – to i owszem.” To dosyć oryginalne sądy nad którymi warto się zastanowić.

Ale potem wszystko się sypie, autor zaczyna się popisywać się swoją erudycją, analizując różne aspekty książki, z tym że to erudycja wybiórcza, nieco mętna i zwietrzała, pokazująca duże braki w wiedzy. Na przykład pisząc o miłości Wokulskiego, Rutkowski rozwodzi się erosie kosmogonicznym (co to jest?), zaś nie zająknie się o tym, co współczesna psychologia sądzi o miłości (polecam książki prof. Wojciszke) i jak w tym kontekście wygląda zauroczenie panną Łęcką.

Potem jest jeszcze gorzej, gdy Rutkowski pisze o depresji Wokulskiego, to oczywiście musi szczegółowo omówić poglądy Arystotelesa czy Freuda na ten temat, ale teorii Freuda nikt teraz nie traktuje poważnie, no, chyba tylko humaniści. Autor zaś nawet nie zająknie się, co o depresji mówią współczesna psychiatria czy psychologia. Razi to popisywanie się wiedzą zwietrzałą i zdeprecjonowaną, dlatego dużo uczciwsza jest książka Bachórza o 'Lalce', bo on nie mizdrzy się do czytelnika i nie epatuje zmurszałą erudycją.

Gwoli sprawiedliwości muszę dodać, że jest tam jeszcze sporo interesujących odniesień do mitologii greckiej, ale to dla mnie mało ciekawe. Może najciekawszy jest Rutkowski wtedy gdy streszcza 'Lalkę', ale po co mi streszczenie, gdy znam oryginał na pamięć?

Książka jest przykładem humanistyki, której nie lubię i nie cenię. Duże rozczarowanie.