Zaginiona recenzja

Jak jest u Was z ocenianiem książki po okładce? Ja raczej nie poświęcam tej zewnętrznej części zbyt wiele uwagi, ale tym razem zwyczajnie mnie zatkało. Wydawnictwo Initum stworzyło prawdziwe dzieło sztuki. I nie chodzi mi tylko o przyciągającą wzrok czaszkę, ale o każdą pojedynczą stronę, o sposób, w jaki akcentowane są kolejne rozdziały. Naprawdę nieoczekiwanie totalnie się zachwyciłam.

Wiem, że Piotr Kościelny podbił rynek "Zwierzem", którego lekturę ciągle odkładam. Zdecydowałam się zacząć od "Zaginionej" i nie jestem pewna, czy był to dobry wybór. To dobra i ciekawa pozycja, ale zabrakło mi efektu wow.

Poznajemy historię Krzysztofa i Agnieszki, a w zasadzie dwie osobne historie, bo punktem wyjścia do tej opowieści jest ich kłótnia, po której mężczyzna wychodzi z domu, a gdy wraca jej już nie ma. Jak to zwykle bywa, po tym jak zgłasza jej zaginięcie, zostaje wzięty pod lupę i ostatecznie aresztowany. Wcześniej jednak udaje mu się nawiązać kontakt z policjantem, który ma za sobą pełną sukcesów karierę, i choć obecnie jest w alkoholowym cugu po zdradzie żony i karnym zesłaniu na prowincję, to instynkt śledczy wciąż go nie zawodzi.

Agnieszka nie jest bierną ofiarą porywacza, szybko zaczyna kalkulować i szukać drogi ucieczki. Nie brakuje jej determinacji i woli walki, ale czy to wystarczy, by wymknąć się psychopacie, który nie pierwszy raz więzi kobietę?

W książce nie brakuje napięcia i zwrotów akcji, a zakończenie jest dalekie od standardowych. Trudno zarzucić cokolwiek fabule, która jest spójna i ciekawa, mimo to odczuwam jakiś niedosyt. Coś w tej powieści mi nie pasowało, może ogólna lekkość narracji, ciężko powiedzieć. Styl autora jest specyficzny, chociaż trudno to ocenić po jednej powieści. Ale nawet jeśli jest taki sam w innych, to myślę, że świetne i oryginalne pomysły autora zrównoważą niewyróżniającą się formę.

Na pewno sięgnę po pozostałe książki autora, chyba w pierwszej kolejności po tego osławionego "Zwierza", a Wam mimo wszystko polecam "Zaginioną".

Moje 8/10.