Żniwiarz. Tom 1. Pusta noc recenzja

To tytuł, któremu przyszło dosyć długo czekać w zakurzonej kolejce.
No ale w końcu i ja jestem już po i mogę wypowiedzieć się na temat „Żniwiarza".

Na początek krótko, o czym opowiada nam Paulina Hendel, w swojej obyczajówce z elementami fantasy?

Zwykła senna mała miejscowość, co od razu robi odpowiedni klimat. Wiatrołom- nazwa obiecująca. Mieszkańcy wiodą swój zwyczajny żywot. No dobra, nie wszyscy, bo niektórzy mają tu kieszenie pełne woreczków soli, a ręce roboty.

Akcja rozgrywa się między kilkorgiem postaci, głównie Magdy i Feliksa Wojnów- bratnie dusze, i ich wzajemnej "współpracy" oraz Pierwszego i jego świty. Ach, nie zapominajmy o Mateuszu.

Wrażenia:
Na początku czytałam szybko, zachłyśnięta kipiącą słowiańszczyzną. Fakt, poznajemy całą sforę rodem z bestiariusza słowiańskiego (à propos, przydaje się, bo w książce są opisane ogólnikowo). Cały czas coś się działo, ale nie na tyle, by rzucić wszystko i "skończyć rozdział". Raczej jednostajnie. Przeplatanka walki z nawimi i życia codziennego Wojnówny. Kilka rzeczy co prawda można zręcznie wydedukować, ale sama końcówka to sztos. Dowiemy się także co tytuł ma wspólnego bezpośrednio z fabułą.

Miejscami książka lekko drażniła, głównie za sprawą Mateusza, kiedy to się pojawiał i jakoś wybitnie nie roztaczał wokół siebie uroku, ale Magda połknęła haczyk (czasem była trochę dziecinna i beztroska, ale czy trzeba ją winić? Nie sądzę, jej też coś od życia się należało, lekko na co dzień nie miała). Trochę koślawe love story, ale ma to swoje powody, co wpływa na ostateczny odbiór. Przyznaję, liczyłam na bardziej rozbudowany wątek słowiański. Tutaj mamy zarys, dla początkujących w dziedzinie słowiańskiego folkloru to trochę za mało.

Postaci, chyba nie sa jakoś specjalnie wyraziste.
Tytułowy żniwiarz- Felix jest jednym z najbardziej rozbudowanych bohaterów, w ogóle to całkiem fajny wątek, idea takiej postaci fantastycznej. Podobało mi się. Felix oprócz pomagania zwykłym śmierlenikom, ma też swoje problemy, które sa bardzo istotne dla całej powieści ;
Magda kompletnie niczym niewyróżniająca się (na pierwszy rzut oka) dwudziestolatka. Lokalna społeczność żywiła do niej nieco ambiwalentne uczucia, bo z jednej strony była przez nich wyalienowana, ale z drugiej, dziewczyna spełnia się za sprawą dosyć osobliwego hobby. Przeciętna do bólu, outsiderka ma wraz z wujkiem dar widzenia i wiedzy w zakresie pacyfikowania tego, co inni dawno wyparli, czego widzieć nie chcą, ale jak trwoga to...wiedza gdzie się zwrócić o pomoc;
Pierwszy, słowo, które nasuwa się natychmiast na jego wspomnienie to buc, no i mógłby być trochę bardziej obdarzony błyskotliwością.

W ogólnym rozrachunku:
Książka z gatunku lekkich i przyjemnych, młodzieżówka zdecydowanie.
Pisana prosto i konkretnie. Ładnie rozpisana hierarchia, kto jest kim, nad kim, kto rządzi.

Czy polecam?
Tak, lada dzień sięgnę po następny tom.
Może i bez fajerwerków, ale ma w sobie coś, co sprawia, że wrócę do tej historii i będę kontynuować śledzenie dalszych losów poznanych bohaterów. Mam słabośc do słowiańskich klimatów.