Złamane dusze recenzja

 Simone St. James to wielokrotnie nagradzana autorka powieści.
 Pierwszą powieść o duchach, a dokładniej – o nawiedzonej bibliotece,
 napisała już w liceum. Uwielbiam takie klimaty, więc cieszę się,
 że miałam możliwość przeczytania "Złamane dusze".
 Akcja powieści rozgrywa się w dwóch strumieniach czasowych,
 w roku 1950 i w roku 2014.
 Wyobraźcie sobie ponury budynek szkoły i internatu dla dziewcząt,
 usytuowany na odludziu i otoczony lasem.
 W 1950r. jest miejscem pobytu dziewcząt, które trafiły do szkoły z różnych
powodów ale łączyło je jedno - były niechciane,
 często niekochane przez swoje rodziny, lub tych rodzin nie miały.
 Każda z nich dźwigała brzemię tragedii które przeżyły w swoim krótkim życiu. 
 Zmagają się z własnymi demonami, jednocześnie nawiązują przyjaźnie,
 a internat jest jedynym domem jaki mają.
 
 W 2014r. dziennikarka Fiona nie może zapomnieć o tragicznie zmarłej siostrze
 której ciało znaleziono na boisku, opuszczonej już szkoły.
 Dowiaduje się ,że posiadłość została kupiona a szkoła ma zostać odrestaurowana.
Jakie koszmary i tragedie zostaną wyciągnięte na światło dzienne?
 Czy posiadłość jest nawiedzana przez ducha, czy też jest to legenda i 
 wymysł młodzieży zainspirowanej ponurym otoczeniem szkoły?
 
 Autorka umiejętnie dozuje napięcie, jednocześnie zręcznie 
 prowadzi nas przez całą historię, nawarstwia napięcie 
 i dopiero na koniec odkrywa wszystkie tajemnice.
 "Złamane dusze" to nie tylko świetny thriller, lecz powieść 
 o samotności, odrzuceniu, szukaniu akceptacji i przyjaźni.
 
 Serdecznie polecam,myślę że zaspokoi wszystkie gusta.