Manekiny recenzja

Gdy w życiu wpadasz w kłopoty finansowe, za wszelką cenę szukasz sposobu, żeby się z nich wydostać. Dostajesz propozycje gry, która może rozwiązać Twoje problemy. Wchodzisz do Domu Marzeń, ale gdy zamykają się drzwi, podskórnie czujesz, że nic już nie będzie takie samo. Ta dziwna przesiąknięta dramatem atmosfera, panujący mrok, czające się w kątach zło i zadania, które zabijają w Tobie człowieczeństwo. Ale potrzebujesz tych pieniędzy. Jak daleko jesteś w stanie się posunąć, by je zdobyć?

Genialna! Genialna książka, przy której dosłownie krew mrozi się w żyłach. Tak dobrze skonstruowanego thrillera psychologicznego skupiającego się na kruchej ludzkiej psychice nie czytałam już dawno. Mocna, brutalna historia o ludziach i ich traumach, o tym jak próbują przetrwać, chwytając się wszystkiego, jak tonący brzytwy.

To historia o miłości matki do dziecka, która nie radzi sobie z bólem po jego stracie, oraz o miłości męża, który zrobi dla niej wszystko, by chociaż na chwilę ukoić jej ból. Patologiczna to miłość, gdzie szaleństwo miesza się z rozpaczą, zło z dobrem, iluzja z rzeczywistością.

To historia o tym, do czego w stanie są posunąć się ludzie postawieni pod murem, potrzebujący pieniędzy. O tym, jak cienka jest granica między dobrem a złem, jak łatwo można dać się zmanipulować.

Brawo dla autorki za tak oryginalny pomysł na fabułę. Przyznam szczerze, że momentami miałam ochotę odłożyć książkę, bo jej brutalność i zło wyłaniające się pośród liter mnie przerażały, ale jednocześnie chciałam czytać dalej, by zobaczyć, jak kończy się ta historia.

''Manekiny'' wzbudziły we mnie całe spektrum emocji, złość, niezrozumienie, oburzenie, strach, ale i współczucie. Po zakończeniu lektury czułam się emocjonalnym wrakiem. Dałam się wciągnąć w grę w Domu Marzeń, gdzie marzenia gasną, zostawiając po sobie zgliszcza.

Co do zakończenia autorka wywiodła mnie w pole, gdy już myślałam, że wiem wszystko okazało się, że tak naprawdę nic nie wiem. A takie zakończenia w książce lubię najbardziej!