Matki przodem. Jak wylądowałyśmy w ciemnej d***e recenzja

Joanna i jej przyjaciółki powracają w wielkim stylu!
Życie w Polsce nie należy do kolorowych. A jak ma się jeszcze w pakiecie domowe i zawodowe kłopoty… Cóż, czasami chce się rzucić tym wszystkim i wyjechać. Tak też robią nasze bohaterki i zgodnie uznają, że najlepiej odpoczną za granicą. Powiedzmy, w pięciogwiazdkowym hotelu w Budapeszcie. A co!
Z tym że nie wszystko odbywa się zgodnie z planem. Chociaż z drugiej strony… Czy w życiu autorki kiedykolwiek coś odbyło się bezproblemowo? Rumuńska mafia i wypasanie owiec to jednak nie powód do rozpaczy. Ostatecznie zawsze mogło być gorzej, prawda? No i jakie będą wspomnienia!
Dołącz do Dżoany, Baśki, Mańki i Lucy w przygodzie, która zostanie w ich pamięci na długo.

Jeśli macie zły dzień, to mam wrażenie, że ta książka skutecznie poprawi Wam humor. W tym wypadku nie potrafię być obiektywna, bo poczucie humoru autorki po prostu mnie kupiło. Jak ja się śmiałam, czytając kolejne rozdziały przeżyć tej szalonej drużyny!

Joanna Mokosa-Rykalska z przymrużeniem oka opisuje swoje życie i współczesny świat, nie szczędząc ironicznych porównań czy drobnych złośliwości. Zachowuje jednak przy tym klasę, co bardzo mi odpowiadało. Nie lubię wulgaryzmów w książkach, ale w tej konkretnej mi nie przeszkadzały. Co więcej, dodawały one wiarygodności oraz charakteru naszej czwórce przyjaciółek.

Powiedzieć, że są to kobiety różne jak ogień i woda, to duże niedomówienie. Każda z nich jest jedyna w swoim rodzaju; mają własne ambicje i poglądy, pomysły na życie. Mimo to potrafią się one ze sobą dogadać, a ich znajomość przesiąknięta jest ciepłem oraz humorem. Naprawdę przyjemnie mi się czytało o ich wzajemnych relacjach, w których nie ma niepotrzebnej sztuczności. Bez kija w tyłku, za to z dużą empatią oraz sympatią – taka właśnie jest znajomość tych bohaterek.

Aby jednak nie było zbyt dobrze, muszę wymienić rzecz, która najmniej mi się spodobała w całej książce. Chodzi mianowicie o sekret Lucy. Dla mnie ten wątek był zupełnie oderwany od reszty historii. Poza tym naprawdę trudno mi w niego uwierzyć, chociaż… Kto wie, może tak było. Mimo wszystko moim zdaniem autorka naruszyła w tym wypadku prywatność Lucy, pokazując ją w dwuznacznym świetle. Po przeczytaniu myślę, że zrozumiecie, o co mi chodzi.

Poza tym jednak książka naprawdę mi się podobała. Przyjemna, lekka i niewymagająca – tak mogę ją określić. Dobra na oderwanie się od codziennych trosk, gdy świat nas przytłacza i ma się ochotę tylko na relaks. Dla mnie „Matki przodem” to bardzo dobra powieść, która niejednej osobie przypadnie do gustu. Nie jest to być może ambitna historia, ale podobała mi się. A to jest najważniejsze, co nie? ;) Polecam!