Zaprzaniec recenzja

W małej miejscowości Rudnik ginie bez wieści miejscowy bohater narodowy. Śledztwa podejmuje się była policjantka Aneta Brudka wraz z byłym prokuratorem Adamem Szmytem. Odnalezienie Stanisława Wragi jest dla kobiety sprawą osobistą, ponieważ okazuje się, że należy on do jej rodziny. Po przyjeździe do Rudnika para spotyka się z wrogością mieszkańców i zmową milczenia z ich strony. Mimo początkowych trudności udaje się im jednak ustalić, ze staruszek nie jest bohaterem narodowym, lecz zaprzańcem. Zdobyte informacje powodują, ze ktoś zaczyna czyhać na życie obu śledczych i sprawa robi się bardzo niebezpieczna...

* * *

„Zaprzaniec” jest to trzecia część serii kryminalnej o prokuraturze Adamie Szmycie. Nie czytałam poprzednich, ale nic straconego, ponieważ jest to odrębna historia, więc z czystym sumieniem można czytać ją oddzielnie od dwóch pozostałych bez ryzyka nieścisłości. Nie to, że nie nadrobię pierwszej i drugiej części, bo te grzecznie czekają na półce Legimi. Wracając do książki — jest ona bardzo wciągająca. Przeszłość miesza się z teraźniejszością, co sprawia, że w pewnych momentach potrzebne jest maksymalne skupienie, by zrozumieć, co dzieje się w danym momencie. Fabuła jest świetnie skonstruowana i dzięki temu nie sposób się od niej oderwać, choć na pierwszy rzut oka to niezły grubasek. Do czytania zachęcił mnie intrygujący tytuł powieści oraz okładka wykonana przez Grzegorza Araszewskiego, która idealnie oddaje klimat książki. Autor ma lekkie pióro, a książka napisana jest prostym językiem, dzięki czemu przyjemnie się ją czyta. Mamy tu sporo dialogów, a język wypowiedzi dopasowany jest do osoby, która w danej chwili się wypowiada, np. wulgaryzmy u młodych ludzi, zwanych potocznie kibolami. Andrzej Mathiasz ukazuje nam czasy, w których życie nie było tak łatwe, jak teraz, było biednie, a władze robiły, co im się tylko podobało. Teraz, mimo wielu zmian żyje się ludziom trochę lepiej, choć zdrajców karze się równie surowo.

Podsumowując - "Zaprzaniec" to książka warta przeczytania. Jest świetnie napisana... i ten klimat dawnych czasów — z czystym sumieniem polecam 😊.

Za egzemplarz do recenzji dziękuję portalowi @nakanapie. ♥️