Zderzacz recenzja

Zderzacz autorstwa Joanny Łopusińskiej od wydawnictwa @wydawnictwo_wab to pierwszy polski thriller naukowy jaki został wydany i również pierwszy w tej kategorii w nowej nie tylko bookstagramowej "karierze" ale i pierwszy jaki przeczytałam. Nie mając porównania do innych w tej samej kategorii nie mogę napisać, że lepszego nie przeczytałam lub nie przeczytam bo byłoby to kłamstwo. Tematyka jest trudna. I chyba nie do końca do mnie przemawia. Nie trafiła w mój gust czytelniczy. Nie oceniam książki negatywnie. Jest to naprawdę dobra lektura, natomiast mnie osobiście nużyl wątek naukowy, nie przekonał mnie i raczej więcej nie sięgnę po podobne pozycje literackie. Natomiast pomijając to, czego kompletnie nie kupuję całość oceniam 4/5. Wielowątkowa fabuła, koniecznie trzeba mocno się skupić, by połapać się w historii i nie pogubić w nieco zawiłej treści. Zadanie utrudniają retrospekcje czasowe i wydarzenia dotyczące różnych bohaterów. Z początku, przynajmniej według mnie akcja rozkręcała się zbyt wolno. Potem jednak jej tempo było na dobrym poziomie. Jestem zawiedziona faktem umniejszenia roli Noah'a. Jako bohater, wokół którego "kręci" się akcja powinien być bardziej wyraziście wykreowany, a stanowi tylko blade tło historii. Brakło mi charyzmy, cech charakterystycznych, tego czegoś, co sprawiłoby, że jego śmierć byłaby dla czytelnika ciosem, zaskoczeniem, smutkiem...Tu Noah był i zaraz go nie ma... Postać zupełnie nijaka. Reszta osób jak i wydarzeń, które miały miejsce jest jak najbardziej na TAK. Były emocje, oj były. I wątpliwości i pytania bez odpowiedzi i oczekiwanie na rozwikłanie historii. Działo się, dużo się działo. Mimo tego, że pojawiały się "naukowe wstawki" to całość jest napisana w bardzo prosty i przystępny dla czytelnika sposób, nie ma obaw, że nie zrozumie się treści. Czas spędzony z książką uważam za bardzo udany, a autorce gratuluję pomysłu. Mimo kilku małych minusów całość oceniam naprawdę wysoko i polecam serdecznie każdemu kto chciałby ją przeczytać. Gdyby nie to, że nie kupiłam wątku naukowego to mogłabym śmiało napisać, że byłaby to jedna z najlepszych książek, które w tym roku przeczytałam bo sam zamysł fabuły, styl autorki, umiejętność przekazywania emocji, sposób opisywania historii, zabawa z czytelnikiem jego uczuciami była naprawdę na wysokim poziomie. I za to należą się autorce brawa. Oczywiście go jest subiektywna opinia i szanuję to, że możecie mieć inne zdanie.