Wyspa doktora Moreau recenzja

„Wyspa doktora Moroe” uznawana jest za klasykę grozy. Genetyczne modyfikowanie organizmów, klonowanie – to temat nieprzemijający i często na podstawie właśnie doktora Moreau i jego działań, powstaje wiele postaci, choćby w grach komputerowych.

Statek, którym płynie Edward Pendrick tonie. Wraz z dwoma innymi mężczyznami udaje im się przeżyć i wskoczyć do szalupy ratunkowej. Ale radość nie trwa długo bowiem już po paru dniach dochodzi między nimi do sprzeczki i dwóch ocalałych wypada za burtę. Edward trafia na wyspę, na której mieszka pewien „dziwny”, ekscentryczny naukowiec - doktor Moreau, wraz ze swoim pomocnikiem Montgomerym i jeszcze jednym „prawie człowiekiem”. Doktor jest fanatykiem genetycznym i uwielbia krzyżować ze sobą różne gatunki zwierząt, nadając im przy okazji cechy ludzkie. Pierwszej nocy, gdy Edward słyszy jęki krojonej na żywca pumy, postanawia zobaczyć co jest przyczyną tych strasznych odgłosów. To co zobaczy… będzie dla niego niemałym szokiem.

Po lekturze książki utwierdziłam się tylko w przekonaniu, że tematyka genetycznego modyfikowania organizmów jest totalnie nie dla mnie… Dla kogoś kto interesuje się tymi zagadnieniami książka będzie czymś wspaniałym. Dla takiego prostego człowieka jak ja – będzie po prostu nudna. Wszystko to co tam się dzieję, to co uskuteczniał doktor Moreau dla mnie jest nienormalne i za to powinno się go zamknąć w zakładzie zamkniętym albo jeszcze lepiej – zastosować to na nim. Wiwisekcja to dla mnie coś niewyobrażalnego i zdecydowanie wole o takich rzeczach nie czytać i nawet nie słyszeć. Znęcanie się nad zwierzętami czy tak jak w tym przypadku „modyfikowanie ich na żywca” jest dla mnie czymś niewyobrażalnym i bestialskim.

Książka jest dość cienka przez co szybko się ją czyta, dodatkowo ma też sporo obrazków, równie niepokojących jak cała historia opowiadana przez Edwarda Pendricka. Jeśli lubicie taką tematykę albo choć trochę Was interesują zagadnienia genetyczne, to myślę, że i książka przypadnie Wam do gustu. Mnie niestety nie przekonała.

Za egzemplarz dziękuję wydawnictwu Vesper.