Wyspa doktora Moreau recenzja

H. G. Wells - Wyspa doktora Moreau
Ocena: 7/10

Na tajemniczą bezludną wyspę trafia Edward Pendrick. Jest to jedyny rozbitek, który ocalał z katastrofy na morzu. Okazuje się, że wyspa nie jest tak do końca bezludna. Zamieszkuje ją dość nietypowy i nie cieszący się dobrą sławą naukowiec Moreau. Jego wielką pasją jest fizjologia, a dokładniej krzyżowanie różnych gatunków ze sobą i nadawanie im ludzkich cech.

________

"Ta wyspa to stacja biologiczna... Swego rodzaju."

Od pierwszych kartek bardzo się wciągnęłam. Autor nie roztkliwia się nad postaciami i ich dokładnym przedstawieniem, przez co łatwiej nam zrozumieć co tak naprawdę miał na myśli. Krótka forma, ale jakże dosadna. Antyutopia jest tutaj motywem przewodnim, a skierowana jest wobec nauki i etyki. Autor posługuje się groteską i karykaturą, dzięki czemu łatwiej osiąga zamierzony cel. Straszne eksperymenty, a w tym wiwisekcja pokazują upadek moralności człowieka.
Książka jest pisana w formie pierwszoosobowej, dzięki czemu czułam się jakbym czytała czyjeś wspomnienia.

_____________________

"Litość budzi się w nas dopiero, gdy cierpienie znajduje głos, gdy napina nam nerwy."

Dla mnie książka była osobiście przyłączająca psychicznie. Fanatyzm i brak moralności wylewają się z kart tej książki. Autor serwuje nam historię, która jest uniwersalna w swojej prostocie. Ludzi uważający się za bogów, brak człowieczeństwa i dążenie do wyznaczonych przez siebie celów "po trupach" z wielką dawką cierpienia niewinnych istot. Brzmi znajomo?
Posłowie przybliża nam pewne aspekty tej książki, przez co łatwiej jest zrozumieć jej przekaz i uniwersalizm.

Książka skłania do refleksji i zmusza do zadania pytania: gdzie są granice człowieczeństwa i czego człowiek nie jest w stanie zrobić w imię własnych, dziwnych przekonań i zachcianek.
Film jeszcze przede mną. Jestem zdania, że najpierw powinno się sięgnąć po książkę, a później dopiero zabierać się za oglądanie filmu. Wiem, że często film może być zupełnie inny, ale poco sobie "spoilerować".