Tajemnica Dworu na Wzgórzu recenzja



Tajemnica dworu na wzgórzu - Beata Kołat

Egzemplarz otrzymałam za pośrednictwem klubu recenzenta z serwisu nakanapie.pl

Idealna lektura dla miłośników gatunku fantasy. Szczególnie dla tych cieszących się z możliwości poznania czegoś nowego. Jednocześnie mogą też pozostać w dobrze znanym im świecie. Jeśli chodzi o czarodziejów to mało kiedy mam okazję sięgnąć po związane z nimi książki.
Ta historia wciąga już od pierwszej strony. Wywarła na mnie ogromne wrażenie. Sprawiła też, że się uśmiechnęłam, mimo poważnych momentów.
Autorce z jednym wątkiem udało się jej mnie zaskoczyć.
Postać pomocnika, tego złego, niemal natychmiast udało mi się go rozszyfrować. Osoby najbardziej irytujące i te z pozoru nieszkodliwe, to właśnie one najczęściej są wcieleniem zła. Autorka porusza również tematy obsesji, oraz żądze zemsty.
Znalazłam tutaj wiele podobieństw do innych dzieł, m.in: "Piękne istoty", "Miłość na kołku", "Ghost Rider", "Upadli", "Nawiedzony Dwór", ale przede wszystkim "Zmierzch"
Jeśli chodzi o ten ostatni tytuł, to ewidentnie widać, że autorka bardzo lubi te Sagę. Jest w tej historii sporo inspiracji, ale skupię się tylko na paru z nich, aby nie psuć przyszłym czytelnikom frajdy z czytania.
Rodzina Domagalskich, to taki mega mix rodziny Cullenów.
Adam, to dla mnie mieszanka Jaspera i Emmeta.
Piotr, to typowy Edward. Ten jego dramatyzm oraz oddanie w imię miłości. Totalnie nie w sposób było się w nim nie zakochać. Był takim mężczyzną, jakiego większość kobiet chciałaby mieć przy sobie.
Ich rodzice przypominali mi Carlisle i Esme.
Jest jeszcze Magda, która dla mnie jest odzwierciedleniem charakteru Rosalie. To kim ona jest w tej historii, to musicie się już sami się o tym przekonać.
Bohaterowie mają unikatowe moce, tak jak tamci. Również niektóre teksty są podobne, np. "Od kiedy masz 18 lat".
Lektura przeznaczona jest bardziej dla czytelników 16+.
Lubicie klimaty mazurskiej przyrody?
Jeśli tak, to oczami autorki możecie się przenieść do wymyślonej miejscowości, ale z prawdziwą lokalizacją. (To tak ponad godzinę drogi od Olsztyna)
Bardzo spodobał mi się opis tych wszystkich ruin i schodów.
Wątek romantyczny był prawdziwy, taki nienachalny i bez zbędnych ozdobników.
Dzieje się tutaj naprawdę wiele... Tajemnice, niedopowiedzenia, zwroty akcji, oraz spory wachlarz emocji. Tyle tego, że nie chciałam ani na chwilę odkładać książki...
Idealna historia, gdzie akcja rozgrywa się bardzo szybko. Jest to duży plus w tej treści.
Dialogi, oraz opisy są odpowiednio stonowane. Mogliśmy poczuć się jak narrator, który obecny jest we wszystkich wątkach i relacjach. Widać, że autorka bardzo lubi konkrety oraz dopieszczanie i to nawet w najmniejszym stopniu. Debiut zdecydowanie godny polecenia. Mam nadzieję, że tak samo jak mi, Wam również spodoba się ta historia.

Moja ocena 10/10

Cytaty z książki:
"Czarował mnie. Wzbudzał w moim ciele nieznane mi dotąd wibrację. Widziałam go pierwszy raz w życiu, a czułam się, jakbym znała go od zawsze. Jakby był mi przeznaczony. On jeden na całym świecie miał być mój, a ja jego. Na zawsze."

"Miałem wrażenie, że z mojego ciała ulatuje część duszy, która nigdy nie wróci"

"W ogóle byłam tam obecna tylko ciałem. Mój duch skakał z miejsca na miejsce i właśnie nawet już nie wiedziałam, o czym myślę. Chciałam jedynie zniknąć. Zmienić się w obłok i polecieć gdzieś bardzo daleko, najlepiej do Nibylandii, gdzie nigdy się nie dorasta i nie doświadcza problemów. "

"Może zabrzmi to górnolotnie i patetycznie, ale kiedy w jednej chwili trzymasz przy sobie kobietę, która zaczyna znaczyć więcej niż ty sam, a za chwilę jesteś z tą, która nie znaczy dla ciebie kompletnie nic, to jest dramatycznie."

"Kochałam takie chwile. Sprawiały, że czułam się tak normalnie. Mówiły mi, że oprócz masy zła i niezwykłości jest jeszcze miłość i wielkie uczucie. To podtrzymywało mnie na duchu i nie pozwalało zwariować."

"Był moją ostoją i moim przeznaczeniem. Przy nim osiągnęłam spokój i nauczyłam się panować nad tym, co potrafię. Gdyby nie on, nie poradziłabym sobie z tym wszystkim i nie poradzę sobie teraz, kiedy zniknie. Po prostu kochałam go, a to uczucie pogłębiało się z dnia na dzień i już nie wyobrażałam sobie nawet, jak mogłoby wyglądać moje życie z dala od niego."